Ερυθραί. Λυθρί. Erythrai. Lithri (today's Ildiri): Νόμισμα των Ερυθρών με μια μυστική κίστη και τα κιστοφορικά νομίσματα. Α coin of Erythrai with a cista mystica and the cistophoric currencies

Oι Ερυθρές ήταν πόλη των δυτικών παραλίων της Μικράς Ασίας στην χερσόνησο της Ερυθραίας. Σύμφωνα με τον Παυσανία χτίστηκε αρχικά από Κρήτες με αρχηγό τον Έρυθρο, γιο του Ραδάμανθυ ( που κατά την μυθολογία ήταν ήρωας της Κρήτης , ένας από τους γιούς του Δία και της Ευρώπης, αδελφός του Μίνωα και του Σαρπηδώνα ). Οι Κρήτες εκδιώχθηκαν στην συνέχεια από τους Ίωνες που μετανάστευσαν στην περιοχή τον 11ο αιώνα π.Χ. περίοδο του πρώτου Ελληνικού αποικισμού. Σύμφωνα με τον Στράβωνα αρχηγός των Ιώνων ήταν ο Κνώπος, νόθος γιος του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κόρδου. Ήταν μια από τις δώδεκα πόλεις της Ιωνίας που συμμετείχαν στο Κοινό των Ιώνων.
Πάνω στα ερείπια των Ερυθρών χτίστηκε το χωριό Λυθρί που το όνομά του είναι παραφθορά του αρχαίου. Ερυθραί Ερυθρί Ρυθρί Λυθρί. Οι τούρκοι σήμερα το αποκαλούν Ιλντιρί, παραφθορά του Λυθρί μιά και δεν υπάρχει στη γλώσσα τους το θ

Μετά τον 12ο αιώνα οι έλληνες της Μ. Ασίας άρχισαν να αραιώνουν λόγω των μαζικών εξισλαμισμών. Τον 18 ο – 19 ο αιώνα ενισχύθηκαν οι ελληνικοί πληθυσμοί με μεταναστεύσεις από τον ελλαδικό χώρο. Στην περιοχή του Λυθριού εγκαταστάθηκαν Κρητικοί, Χιώτες και άλλοι. Πολλά ονόματα Λυθριανών είναι Κρητικά και άλλα δείχνουν καταγωγή από την Εύβοια. Η προφορά τους θύμιζε τα Χιώτικα αλλά και ο μπάλος που ήταν ο κύριος χορός του χωριού δείχνει και νησιώτικες καταβολές .

Το 1914 έχουμε εγκατάσταση Μουσουλμάνων στα παράλια ανάμεσά τους και των Τουρκοκρητικών. Αυτοί οι πληθυσμοί υποκινούνταν από την Τουρκική κυβέρνηση κατά των ελλήνων. Η επικείμενη είσοδος της Τουρκίας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν πρόσχημα για να εκδιώξει τους Έλληνες τον Μάιο του 1914 με την καθοδήγηση των συμμάχων τους Γερμανών ώστε να εκκενωθεί η περιοχή απέναντι από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου για στρατιωτικούς λόγους. Άρχισε μια ανθελληνική εκστρατεία του τύπου, καταπίεση και εξαναγκασμός των Ελλήνων για δήθεν «εκούσια» μετανάστευση, λεηλασίες, δολοφονίες. Μετατοπίσεις πληθυσμών έγιναν και από τις ακτές στο εσωτερικό της Μ. Ασίας. Μια μορφή καταπίεσης ήταν τα Αμελέ ταμπουρού(τάγματα εργασίας) για άνδρες άνω των 45 ετών όπου πολλοί πέθαναν από πείνα, κακουχίες, αρρώστιες. Είχαμε κύμα φυγής προς την Ελλάδα(πρώτος διωγμός). Τότε ο παππούς Ιωάννης γιός του ιερέα του Λυθριού Κωσταντίνου Στριμπούλη εξαδέλφου του Ανδρέα Συγγρού και η γιαγιά Ουρανία με τα παιδιά τους κατέφυγαν στον Πειραιά στα Μανιάτικα. Στο διωγμό γεννήθηκε η μητέρα μου Αγγελική. Κάποιες αδελφές της γιαγιάς πήγαν τότε στην Κρήτη και αδέλφια του παππού στο Κιάτο Κορινθίας.

Τα 1919 γίνεται η απόβαση του Ελληνικού στρατού και επιστρέφουν οι εκτοπισμένοι. Η οικογένεια μας επιστρέφει στο Λυθρί που το βρίσκει ρημαγμένο(σπίτια χωρίς πόρτες και ταβάνια, κτήματα που είχαν ρημάξει) και ξεκινά τη ζωή από την αρχή. Οι Λυθριανοί στρατεύτηκαν και υπηρέτησαν μέχρι την κατάρρευση του μετώπου στον ελληνικό στρατό. Ανάμεσα τους και οι θείοι Αντώνης Στριμπούλης και Αντώνης Νικάκης. Το 1922 με την κατάρρευση του μετώπου η οικογένεια περνά απέναντι στην Χίο και μετά περιπέτειες καταλήγει στην επαρχία Σητείας. Φυγή με φόντο τις φλόγες του πολέμου την τραγωδία του ξεριζωμού και ένα μυθιστορηματικό φλογερό ειδύλλιο ανάμεσα στην μεγαλύτερη αδελφή της οικογένειας και ένα κρητικό βαθμοφόρο της ελληνικής χωροφυλακής. Άλλοι χάθηκαν άλλοι σκόρπισαν σαν τα πουλιά και κατέληξαν αλλού. Ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων του Λυθριού ήρθαν στην Αττική και δημιούργησαν μαζί με άλλους πρόσφυγες από την χερσόνησο της Ερυθραίας την Νέα Ερυθραία. Εδώ τα τελευταία χρόνια ξαναέχτισαν τον ναό της Αγίας Ματρώνας.

Αυτό το μπλόγκ είναι ένας φόρος τιμής στους Προγόνους που έζησαν στις Ερυθρές στη συνέχεια Λυθρί και τα κόκαλά τους είναι σκορπισμένα σε αυτήν την ιερή γη και στη μνήμη αυτών που έζησαν την τραγωδία του ξεριζωμού όπως η γλυκεία μου μάνα

Erythrai was built on the west side of the peninsula of Erythraea near the westernmost point of Asia Minor. According to Pausanias, the city was originally built by Cretans, led by Erythros son of Radamanthys (who according to mythology, was a hero of Crete, one of the sons of Zeus and Europa, brother of Minos and Sarpidon). In the years ahead in the 11th century BC, during the period of the first Greek colonization immigrated Ionians established here . According to Strabo leader of the Ionians was Knopos, illegitimate son of the legendary king of Athens Kordos

The city was one of the twelve cities of Ionia, who participated in the Common of Ionians
Upon the ruins of Erythrai was built the village of Lithri whose name is a corruption of the ancient

After the 12th century, the Greeks of Asia Minor began to thin due to massive islamization. In 18th - 19th century the Greek populations were strengthened with migrations from other parts of Greek peninsula and islands.

In 1914 were installed in the shores of Asia Minor muslims from Balkans. These people were motivated by the Turkish government against the Greeks. The imminent entry of Turkey in the First World War was a pretext to expel the Greeks in May 1914 under the guidance of the allies of Turks the Germans in order to evacuate the area near the eastern Aegean islands for military purposes. An anti-Greek campaign started in the turkish press, they increased the oppression and they forced the Greeks supposedly “voluntary” to migrate in a orgy of looting and murders. Shifts in population were from the coast to the interior of Asia Minor. One form of oppression was Amele Taburu (work orders) for men over 45 years where many died of hunger, suffering, sickness. It was in those “work orders” where hundred of thousand Greeks and 1,5 million Armenians were lost. We hade a wave of flight to Greece (first persecution). Then my grandfather and grandmother with their children fled to Piraeus . During the persecution was born my mother. Some sisters of grandmother then went to Crete and brothers of grandfather to Kiato Corinth.

In 1919 we have the landing of the Greek army for the liberation of Asia Minor and with it returned the displaced. Our family came back in Lithri finding it ravaged (houses without doors and ceilings, ravaged farms, looted churches) and starts their life again. Men of Lithri as of other parts of Asia Minor joined and served until the collapse of the front in the Greek army. Between them two uncles. In 1922 after many errors in Greek strategy and because of the betrayal of our former allies the Anglo-Franks who abandoned us when Kemal gave them what they wanted (Petrols in Mosule etc.) , the front was collapsed .

Avoiding the persecutions greek populations run to the near islands in order to be saved and from there ware landed on the main Greece. With them my family passed first through the island of Chios and finally ended after many adventures in Crete in the province of Sitia. An adventure having as a background the flames of war, the tragedy of uprooting and a fiery fictional romance between the older sister of the family and a Cretan rank of Greek gendarmerie. Others were lost others scattered like birds and led elsewhere. A large number of Lithrians were landed in Attica and established with other refugees from the peninsula of Erythraea, in an area near Athens giving to the new settlement the name New Erythrea. There resently they built the church of St. Matrona.

In Lithri called Ildiri after 1922 were established Balkanians ancestors of Christians convertors to Islam. The churches were demolished under an organized plan by turkish government to destroy the Greek presence, and now are remaining only some ruins.

This blog is a tribute to my Ancestors who lived in Erythrai- Lithri whose bones are now scattered in this holy land, and in memory of those who suffered the tragedy of uprooting as my sweet mother.

Ερυθρές –Λυθρί
Μετάφραση από το άρθρο: In Search of Roots: The Lost Hellenic Communities of Tsesme Province, της Κατερίνας Τσούνη στην εφημερίδα της ομογένειας της Αμερικής Greek News 19 Ιανουαρίου 2009 :
Ήταν γνωστό σαν Λυθρί στους βυζαντινούς χρόνους και ήταν ένα μικρό χωριό. Έχει βυζαντινά και ελληνικά ερείπια. Η ελληνική ιστορία του χωριού φαίνεται να έχει τελειώσει τον 13ο αιώνα, όταν η επισκοπή των Ερυθρών μεταφέρθηκε στον Τσεσμέ. Από τον 17ο αιώνα, το χωριό επανιδρύθηκε. Στα 1900, υπήρχαν 1535 άτομα. Το 1921, ένα χρόνο πριν από τη μικρασιατική καταστροφή, οι κάτοικοι του χωριού αριθμούσαν 1800 άτομα. Η εθνοτική σύνθεση ήταν Έλληνας Ερυθραίοι μετανάστες από τη Χίο και την Κρήτη. Ο ναός τους του Αγίου Χαραλάμπου είναι υψηλά σε ένα λόφο δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο των Ερυθρών. Η εκκλησία της Αγίας Ματρώνας του 17ου αιώνα είναι σε μια κοντινή κορυφή. Κατά τον Στεφανίδη «Λειτουργούσαν στην πόλη ένα σχολείο αρρένων των 60 μαθητών και ένα σχολείο θηλέων σαράντα μαθητών ». Η κοινότητα των εμπόρων του Λυθριού έστειλε τους καλύτερους μαθητές τους στο εξωτερικό για τις προηγμένες σπουδές στη Μασσαλία και στην Πράγα . Οι χωρικοί ήταν πλούσιοι και είχαν τα μέσα για να στείλουν τη νεολαία τους στο εξωτερικό για σπουδές.
Είχαν πολλά ξωκλήσια στα χωράφια, όπου καλλιεργούνται βαμβάκι, το σιτάρι και καπνό, λουλούδια, αμυγδαλιές και ελιές, αμπέλια είχαν επίσης κεραμικά και αλιευτικές επιχειρήσεις . Οι απόγονοί τους είναι στη Χίο, τις Οινούσσες και τη Νέα Ερυθραία Αττικής. Το σημείο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι οι νησιώτες του Αιγαίου είχαν μια συνεχή κίνηση κατοίκησης και εμπορίου με τη Μικρά Ασία. Έχτισαν εκεί παροικίες και έζησαν για λόγους εργασίας. Επέστρεψαν στα νησιά τους, όταν το έργο περατώνεται.
Οι θερινές εξοχικές κατοικίες των κατοίκων της Κάτω Παναγίας ήταν στις Ερυθρές, το σημερινό Ildir

Ένας σημαντικός χώρος στο αρχαιολογικό μουσείο της Σμύρνης είναι αφιερωμένος στην αρχαία πόλη Ερυθρές. Ευρήματα από πρόσφατες ανασκαφές περιλαμβάνουν κεραμική, μικρές προσφορές σε χαλκό και ελεφαντόδοντο από το 670 - 545 π.Χ. Τα αγάλματα από ελεφαντόδοντο είναι Κρητικού και Ροδιακού στυλ. Ένα γλυπτό κόρης βρέθηκε. Είναι ένα από τα πρώτα παραδείγματα ενός μεγάλου μαρμάρινου γλυπτού από τους αρχαίους χρόνους. Ο Παυσανίας είπε ότι οι Ερυθρές χτίστηκαν από Κρητικούς και κατοικήθηκαν από Λύκιους, Κάρες και Παμφύλιους. Η πόλη καταστράφηκε από τους Πέρσες, μετά τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. Διοικήθηκε από τον 9ο αιώνα π.Χ. από την Αθήνα. Γκράφιτι σε μια κούπα είναι από τον 6ο αιώνα π.Χ. και δείχνουν ότι οι προσφορές ανήκαν στο Ναό της Αθηνάς Πολιάδος . Οι μικρές μπρούντζινες φιγούρες λιονταριών είναι από το πρώτο μισό του 6ου αιώνα π.Χ.. Μοιάζουν με το μεγάλο άγαλμα του λιονταριού από το Bayindir που βρίσκεται στο Μουσείο της Σμύρνης. Τα μικρά ευρήματα είναι τα πρώτα Ιωνικά δείγματα τύπου λιονταριού, που χρησίμευσαν ως μοντέλα για τους Ετρούσκους καλλιτέχνες (πρώιμους Ιταλούς). Τα τεχνουργήματα είναι από μια τομή στην κορυφή της Ακρόπολης των Ερυθρών .

Ο Ηρόδοτος αναφέρει στην Ιστορία του, ότι "ο Ναός της Αθηνάς Πολιάδος στις Ερυθρές ήταν γνωστος στον αρχαίο κόσμο για τις περίφημες ιέρειες γνωστές σαν η Σίβυλλα." Σύμφωνα με την ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία, ήταν γυναίκες με την δωρεά των προφητικών δυνάμεων εκ μέρους του θεού Απόλλωνα. Η Ερυθραία Σίβυλλα ζωγραφίστηκε από τον Μιχαήλ Άγγελο από το 1508 - 12 σε μια τοιχογραφία από το παρεκκλήσι Καπέλα Σιξτίνα στο Βατικανό. Η πιο διάσημες Σίβυλλες ήταν αυτές των Ερυθρών και της Κύμης …….. κοντά στη Νάπολη της Ιταλίας. Η Ερυθραία Σίβυλλα πούλησε τα Σιβυλλικά βιβλία στον Ταρκίνιο τον τελευταίο βασιλιά της Ρώμης, τα οποία στεγάστηκαν στο ναό του Δία στο λόφο του Καπιτωλίου στην Ρώμη.

Erythrae –Lithri
From the article : “The lost Hellenic Communities of Tsesme province” by Catherine Tsounis in the Greek-American weekly newspaper Greek-News. January 19, 2009:

It was known as Lithri in Byzantine times and was a small village. It has Byzantine and Greek ruins. The Greek history of the village appeared finished in the 13th century, when the diocese of Erythrae was transferred to Tseme. From the 17th century, the village was reestablished. In the 1900ʼs, there were 1535 persons. In 1921, one year before the Asia Minor catastrophe, the villagers numbered 1800 persons. The ethnic composition was Greek Erythraean, immigrants from Chios and Crete. Their church of Saint Haralambos is high on a hill next to the archaeological site of Erythrae. The 17th century church of Agia Matrona is on a nearby peak. “A boyʼs school of 60 students and girlʼs school of forty students operated in the town,” said Stefanides. The merchant community of Lithri sent their best students overseas for advanced studies in Marseilles and Prague. The villagers were wealthy and had the means to send their youth overseas for study. They had many country chapels in the farm fields, where they cultivated cotton, wheat and tobacco, flowers, almond and olive trees, grape vineyards, ceramics and fishing industries. Their descendants are in Chios, Oinousses and Nea Erythrae in Attica. The point that must be stressed is that the Aegean islanders had a constant movement of habitation and trade with Asia Minor. They built colonies and lived there for work purposes. They returned to their islands when their work terminated.
In Erythrea were the summer home residences of people of the village Kato Panagia todays Tsiflik

A significant space is dedicated from the ancient city of Erythrae in the Izmir archaeological Museum. Findings from recent excavations include pottery, small offerings in bronze and ivory from 670-545 B.C. The ivory statues are of Cretan and Rhodian style. A Korean sculpture was found. It is one of the first examples of a large marble sculpture from Ancient times. Pausanias said Erythrae was built by Cretans and inhabited by Lycians, Carians and Pamphylians. The city was destroyed by the Persians after the mid 6th century B.C. It was ruled from 9th century B.C. by Athens. Graffiti on a bowl is from 6th century B.C. indicate the offerings belonged to the Temple of Athena Polis. The small lion figurines in bronze are from the first half of 6th century B.C. They resemble the large Lion statue from Bayindir that is in the Stoneworks Museum of Izmir. The small findings are the earliest Ionian examples of a lion type, that served as models for Etruscan artists (early Italians). The artifacts are from a trench on top of the Erythrae Acropolis.

Herodotus states in his History that “the Temple of Athena Polias at Erythrae was famous in the ancient world for their famous priestesses known as the Sibyl.” According to Greek and Roman mythology, they were women bestowed with prophetic powers by the God Apollo. The Erythaean Sibyl was painted by Michaelangelo from 1508-12 in a fresco from the Sistine chapel, Vatican. The famous Sibyls were the Erythraean and the Cumaean Sibyl who presided over the Apollonian oracle at Cumae, a Greek colony located near Naples, Italy. The Erythraean Sibyl sold the Sibylline books to Tarquin, the last King of Rome, that were housed in the Temple of Jupiter on Capitoline Hill in Rome.

Σάββατο 6 Αυγούστου 2016

Νόμισμα των Ερυθρών με μια μυστική κίστη και τα κιστοφορικά νομίσματα.
Α coin of Erythrai with a cista mystica and the cistophoric currencies

Νόμισμα από τις Ερυθρές της περιόδου του Ρωμαίου αυτοκράτορα Πόπλιου Σεπτίμιου Αντωνίνου Γέτα (Publius Septimius Geta Augustus). Από τη μία πλευρά απεικονίζεται ο αυτοκράτορας δαφνοστεφανωμένος και οι λέξεις: AYTΟ KAI ΠO CE ΓETAC (ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΚΑΙΣΑΡ ΠΟΠΛΙΟΣ ΣΕΠΤΙΜΙΟΥ ΓΕΤΑΣ). Από την άλλη πλευρά αναγράφεται: EΡYΘΡAIΩN, και απεικονίζεται μυστική κίστη με ένα αναδυόμενο φίδι. Πηγή: Wild winds. com

Ο Γέτας ήταν Ρωμαίος Καίσαρας από το 198-209 μ.Χ. και Συν -Αύγουστος με τον Καρακάλλα από το 209-212 μ.Χ. Δολοφονήθηκε από τον Καρακάλλα το 212 μ.Χ.

H μυστική κίστη ήταν ένα καλάθι που χρησιμοποιούνταν σαν κατάλυμα των ιερών φιδιών που σχετιζόταν με την τελετή μύησης στη λατρεία του Βάκχου (Διονύσου). Στο διονυσιακά μυστήρια ένα φίδι, που αντιπροσωπεύει το θεό, μεταφερόταν σε ένα κιβώτιο που ονομαζόταν κίστη σε στρώμα από φύλλα αμπέλου. Αυτή μπορεί να είναι η κίστη που αναφέρει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ότι γινόταν έκθεση της λόγω του ότι περιείχε το φαλλό του Διονύσου. Η κίστη που αναφέρεται στα μυστήρια της Ίσιδας μπορεί επίσης να περιείχε ένα φίδι, σαν τον χαμένο φαλλό του Όσιρη. Οι εορτές γονιμότητας των γυναικών των Αρτοφορίων περιελάμβαναν απεικονίσεις από ζύμη, φιδιών και των μορφών των ανδρών, με άλλα λόγια, φαλλικά σύμβολα.

Αρκετοί αρχαίοι αξιωματούχοι κυκλοφορούσαν τη φήμη πως ήταν γεννημένοι από έναν Θεό με μορφή φιδιού. Λένε πως ο αυτοκράτορας Αύγουστος γεννήθηκα από ένα φίδι και η μητέρα του ποτέ δεν έχασε τα σημάδια του αγκαλιάσματός του. Ένα φίδι λέγεται ότι είχε βρεθεί δίπλα στην κοιμώμενη Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο σύζυγός της, ο Φίλιππος της Μακεδονίας, λέγεται πως ποτέ δεν ήρθε ξανά σε επαφή με τη «Νύφη του Φιδιού». Ο Αλέξανδρος μερικές φορές συνδέεται με το κερασφόρο φίδι. Ο θεός θεραπευτής, ο Ασκληπιός, λέγεται ότι γέννησε ένα γιό με μια γυναίκα που απεικονίζεται στο ναό του Ασκληπιού στη Σικυώνα να κάθεται σε ένα φίδι. Άγονες γυναίκες συχνά αναζητούσαν βοήθεια στους ναούς του Ασκληπιού για να κοιμηθούν στον περίβολο του άβατου. Έτσι, η εμπλεκόμενη ειδωλολατρία είναι αυτή της γονιμότητας, στη γη ή στην Αυτοκρατορία, ή τον αυτοκράτορα.
Στοιχεία : FORVM ANCIENT COINS

Τα Κιστοφορικά Νομίσματα
Ένα από τα χαρακτηριστικά της μύησης των Ελευσινίων Μυστηρίων ήταν τα φίδια και η μυστική κίστη. Η κίστη ήταν καλάθι με κάλυμμα από πάνω. Το έφτιαχναν από ευλύγιστα κλαδιά και μέσα του φυλάσσονταν τα ιερά αντικείμενα και τα φίδια που χρησιμοποιούσαν στις μυστικές τελετές. Στα Ελευσινιακά Μυστήρια την κίστη έφεραν κατά την τελετή έναρξης, οι γυναίκες στο κεφάλι τους. Έχει βρεθεί αρχαίο νόμισμα που απεικονίζει αυτή τη στιγμή. Ο Θεός-θεραπευτής Ασκληπιός εμφανίζεται να κρατά ένα ιερό φίδι (αυτό-μαζί με τη ράβδο του-έγιναν σύμβολο της Παγκόσμιας Ιατρικής). Οι άτεκνες γυναίκες έφταναν στους ναούς του Ασκληπιού γιατί πίστευαν ότι αυτό δε φέρνει μόνο γονιμότητα στη γη, αλλά και σε αυτές τις ίδιες. Ξέρουμε ότι τα παλιά χρόνια στο χωριό, μέσα στα δώρα που έδιναν στις νιόπαντρες γυναίκες του χωριού ήταν καλάθια γεμάτα καρπούς και λουλούδια. Κάποτε έβαζαν μέσα και ασημένια νομίσματα για να ξεκινήσουν με κάποια άνεση την νέα τους ζωή. Νομίσματα που δεν απείχαν πολύ από εκείνα τα αρχαία, που σήμερα τα χαρακτηρίζουμε ως κιστοφορικά

Το ελληνιστικό βασίλειο της Περγάμου διαφοροποιήθηκε νομισματικά από την υπόλοιπη μικρασιατική επικράτεια με την καθιέρωση των λεγόμενων κιστοφορικών αργυρών νομισμάτων από το βασιλιά Ευμένη Β (197-159 π.Χ.). Η ονομασία «κιστοφορικά» ετυμολογείται από τη μυστική κίστη (cista mystica), ένα πολύ χαρακτηριστικό κυκλικό πλεκτό καλάθι, γνωστό από τη διονυσιακή λατρεία, που έφεραν στον εμπροσθότυπο. Μέσα από το μισάνοιχτο σκέπασμα της κίστης ξεπεταγόταν ένα φίδι - άλλοτε πάλι το φίδι απεικονιζόταν κουλουριασμένο γύρω από τον κάλαθο
Η επιλογή των τύπων αυτών δικαιολογείται τόσο από την ιδιαίτερη θέση της λατρείας του Διονύσου στην Πέργαμο, στον οποίο άλλωστε οι Ατταλίδες ανήγαν την καταγωγή τους, όσο και από τον ιδρυτικό μύθο της πόλης, που ήθελε ιδρυτή του κράτους τον Τήλεφο, γιο του Ηρακλή.

Κιστοφορικά νομίσματα εξακολούθησαν να εκδίδονται και μετά την κληροδότηση του βασιλείου της Περγάμου στη Ρώμη το 133 π.Χ. και τη συνακόλουθη ίδρυση της ρωμαϊκής επαρχίας της Ασίας το 129 π.Χ. H παρακολούθηση της εικονογραφικής εξέλιξης των συγκεκριμένων κοπών επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τη διαδικασία διείσδυσης των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών πορτρέτων στις επιχώριες νομισματοκοπίες. Συγκεκριμένα, πρώτος ο Μάρκος Αντώνιος, που τιμήθηκε ως Νέος Διόνυσος, αντικατέστησε τη μυστική κίστη της εμπρόσθιας όψης με το πορτρέτο του
Ο κύριος όγκος των κιστοφορικών νομισματικών εκδόσεων περιλάμβανε αργυρά και χάλκινα νομίσματα. (Πηγή: Αρχαιογνώμων)

A coin of Erythrae from the period of Roman emperor Geta (Publius Septimius Geta Augustus). In the one side is depicted the emperor laureate and is written: AYT KAI ΠO CE ΓETAC. In the other side is written EΡYΘΡAIΩN and is depicted a cista mystica with emerging serpent.
Source: Wild winds.com
Geta was Roman Caesar during 198-209 AD and Co-Augustus with Caracalla 209-212 AD. He was murdered by Caracalla in 212 AD

Cista (or cista mystica), was a basket used for housing sacred snakes in connection with the initiation ceremony into the cult of Bacchus (Dionysus). In the Dionysian mysteries a serpent, representing the god, was carried in a box called a cista on a bed of vine leaves. This may be the Cista mentioned by Clement of Alexandria which was exhibited as containing the phallus of Dionysus. The cista mentioned in the mysteries of Isis may also have held a serpent, the missing phallus of Osiris. The fertility festival of the women of Arretophoria included cereal paste images ‘of serpents and forms of men,’ in other words, phallic symbols.

Several ancient dignitaries put about the rumour that they had been fathered by a god in serpent form. The emperor Augustus was said to have been fathered by a snake, and his mother never afterwards lost the marks of its embrace. A serpent was said to have been found beside the sleeping Olympias, mother of Alexander the Great. Her husband, Philip of Macedon, is reputed never to have coupled with the 'Bride of the Serpent' again. Alexander is sometimes connected with the horned serpent. The healer god, Asclepios, is said to have fathered a son on a woman who is depicted in Asclepios's temple at Sicyon as sitting on a serpent. Barren women often sought help at the temples of Asclepios to sleep in the precincts of the abaton. So the Idolatry involved is that of fertility, to the land or to the Empire, or Emperor. Source: FORVM ANCIENT COINS

The Cistophoric Currencies
One of the features of the initiation of the Eleusinian Mysteries was snakes and the cista mystica. Cista was a basket with top cover, made from pliable branches. Inside were kept the sacred objects and snakes that were used in secret ceremonies. At the opening ceremony In the Eleusinian Mysteries, women brought a cista upon their heads. Ancient coins are depicting the moment. God-healer Asclepius appears holding a sacred serpent (that -along with his rod became a symbol of the World Medical). The childless women arrived at the Asklepios temples because they believed that it not only brings fertility to the land, but to them too. We know that in the old days in the village, among the gifts given by the married women of the village, were baskets full of fruit and flowers. Once they put inside silver coins in order to start with some comfort their new life. Currencies were not far from ancient ones, which today we characterize as Cistophoric

The Hellenistic kingdom of Pergamum diversified currency from the rest of Asia Minor territory with the introduction of so-called Cistophoric silver coins by King Eumenes II (197-159 BC). The name "Cistophoric" derives from the secret Rockrose (cista mystica), a very characteristic circular knitted basket, known from the Dionysian cult.
Through the half-open lid of the Rockrose took a step a snake –another time the snake was portrayed coiled around the basket.
The selection of these types is justified both by the special place of the cult of Dionysus in Pergamon, where also the Attalids traced their origin and the founding myth of the city, wanting as the state’s founder, Telepho the son of Hercules. Cistophoric coins continued to be issued after bequeathing the kingdom of Pergamon to Rome in 133 BC and the subsequent establishment in 129 BC of the Roman province of Asia. The iconographic evolution of these cuts helps us to have a better understanding of the process of penetration of Roman imperial portraits in lymph coinages. Specifically, first Mark Anthony, who was honored as New Dionysus, replaced the secret Rockrose of the front face with his portrait. The bulk of Cistophoric coinage consisted of silver and bronze coins. (source: Archaiognomon)

Ο Αυτοκράτορας Πούμπλιος Σεπτίμιος Γέτας. Emperor Publius Septimius Geta- Louvre