Oι Ερυθρές ήταν πόλη των δυτικών παραλίων της Μικράς Ασίας στην χερσόνησο της Ερυθραίας. Σύμφωνα με τον Παυσανία χτίστηκε αρχικά από Κρήτες με αρχηγό τον Έρυθρο, γιο του Ραδάμανθυ ( που κατά την μυθολογία ήταν ήρωας της Κρήτης , ένας από τους γιούς του Δία και της Ευρώπης, αδελφός του Μίνωα και του Σαρπηδώνα ). Οι Κρήτες εκδιώχθηκαν στην συνέχεια από τους Ίωνες που μετανάστευσαν στην περιοχή τον 11ο αιώνα π.Χ. περίοδο του πρώτου Ελληνικού αποικισμού. Σύμφωνα με τον Στράβωνα αρχηγός των Ιώνων ήταν ο Κνώπος, νόθος γιος του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κόρδου. Ήταν μια από τις δώδεκα πόλεις της Ιωνίας που συμμετείχαν στο Κοινό των Ιώνων.
Πάνω στα ερείπια των Ερυθρών χτίστηκε το χωριό Λυθρί που το όνομά του είναι παραφθορά του αρχαίου. Ερυθραί Ερυθρί Ρυθρί Λυθρί. Οι τούρκοι σήμερα το αποκαλούν Ιλντιρί, παραφθορά του Λυθρί μιά και δεν υπάρχει στη γλώσσα τους το θ

Μετά τον 12ο αιώνα οι έλληνες της Μ. Ασίας άρχισαν να αραιώνουν λόγω των μαζικών εξισλαμισμών. Τον 18 ο – 19 ο αιώνα ενισχύθηκαν οι ελληνικοί πληθυσμοί με μεταναστεύσεις από τον ελλαδικό χώρο. Στην περιοχή του Λυθριού εγκαταστάθηκαν Κρητικοί, Χιώτες και άλλοι. Πολλά ονόματα Λυθριανών είναι Κρητικά και άλλα δείχνουν καταγωγή από την Εύβοια. Η προφορά τους θύμιζε τα Χιώτικα αλλά και ο μπάλος που ήταν ο κύριος χορός του χωριού δείχνει και νησιώτικες καταβολές .

Το 1914 έχουμε εγκατάσταση Μουσουλμάνων στα παράλια ανάμεσά τους και των Τουρκοκρητικών. Αυτοί οι πληθυσμοί υποκινούνταν από την Τουρκική κυβέρνηση κατά των ελλήνων. Η επικείμενη είσοδος της Τουρκίας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν πρόσχημα για να εκδιώξει τους Έλληνες τον Μάιο του 1914 με την καθοδήγηση των συμμάχων τους Γερμανών ώστε να εκκενωθεί η περιοχή απέναντι από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου για στρατιωτικούς λόγους. Άρχισε μια ανθελληνική εκστρατεία του τύπου, καταπίεση και εξαναγκασμός των Ελλήνων για δήθεν «εκούσια» μετανάστευση, λεηλασίες, δολοφονίες. Μετατοπίσεις πληθυσμών έγιναν και από τις ακτές στο εσωτερικό της Μ. Ασίας. Μια μορφή καταπίεσης ήταν τα Αμελέ ταμπουρού(τάγματα εργασίας) για άνδρες άνω των 45 ετών όπου πολλοί πέθαναν από πείνα, κακουχίες, αρρώστιες. Είχαμε κύμα φυγής προς την Ελλάδα(πρώτος διωγμός). Τότε ο παππούς Ιωάννης γιός του ιερέα του Λυθριού Κωσταντίνου Στριμπούλη εξαδέλφου του Ανδρέα Συγγρού και η γιαγιά Ουρανία με τα παιδιά τους κατέφυγαν στον Πειραιά στα Μανιάτικα. Στο διωγμό γεννήθηκε η μητέρα μου Αγγελική. Κάποιες αδελφές της γιαγιάς πήγαν τότε στην Κρήτη και αδέλφια του παππού στο Κιάτο Κορινθίας.

Τα 1919 γίνεται η απόβαση του Ελληνικού στρατού και επιστρέφουν οι εκτοπισμένοι. Η οικογένεια μας επιστρέφει στο Λυθρί που το βρίσκει ρημαγμένο(σπίτια χωρίς πόρτες και ταβάνια, κτήματα που είχαν ρημάξει) και ξεκινά τη ζωή από την αρχή. Οι Λυθριανοί στρατεύτηκαν και υπηρέτησαν μέχρι την κατάρρευση του μετώπου στον ελληνικό στρατό. Ανάμεσα τους και οι θείοι Αντώνης Στριμπούλης και Αντώνης Νικάκης. Το 1922 με την κατάρρευση του μετώπου η οικογένεια περνά απέναντι στην Χίο και μετά περιπέτειες καταλήγει στην επαρχία Σητείας. Φυγή με φόντο τις φλόγες του πολέμου την τραγωδία του ξεριζωμού και ένα μυθιστορηματικό φλογερό ειδύλλιο ανάμεσα στην μεγαλύτερη αδελφή της οικογένειας και ένα κρητικό βαθμοφόρο της ελληνικής χωροφυλακής. Άλλοι χάθηκαν άλλοι σκόρπισαν σαν τα πουλιά και κατέληξαν αλλού. Ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων του Λυθριού ήρθαν στην Αττική και δημιούργησαν μαζί με άλλους πρόσφυγες από την χερσόνησο της Ερυθραίας την Νέα Ερυθραία. Εδώ τα τελευταία χρόνια ξαναέχτισαν τον ναό της Αγίας Ματρώνας.

Αυτό το μπλόγκ είναι ένας φόρος τιμής στους Προγόνους που έζησαν στις Ερυθρές στη συνέχεια Λυθρί και τα κόκαλά τους είναι σκορπισμένα σε αυτήν την ιερή γη και στη μνήμη αυτών που έζησαν την τραγωδία του ξεριζωμού όπως η γλυκεία μου μάνα




Erythrai was built on the west side of the peninsula of Erythraea near the westernmost point of Asia Minor.
According to Pausanias, the city was originally built by Cretans, led by Erythros son of Radamanthys (who according to mythology, was a hero of Crete, one of the sons of Zeus and Europa, brother of Minos and Sarpidon). In the years ahead
in the 11th century BC, during the period of the first Greek colonization immigrated Ionians established here . According to Strabo leader of the Ionians was Knopos, illegitimate son of the legendary king of Athens Kordos

The city was one of the twelve cities of Ionia, who participated in the Common of Ionians
Upon the ruins of Erythrai was built the village of Lithri whose name is a corruption of the ancient

After the 12th century, the Greeks of Asia Minor began to thin due to massive islamization. In 18th - 19th century the Greek populations were strengthened with migrations from other parts of Greek peninsula and islands.

In 1914 were installed in the shores of Asia Minor muslims from Balkans. These people were motivated by the Turkish government against the Greeks. The imminent entry of Turkey in the First World War was a pretext to expel the Greeks in May 1914 under the guidance of the allies of Turks the Germans in order to evacuate the area near the eastern Aegean islands for military purposes. An anti-Greek campaign started in the turkish press, they increased the oppression and they forced the Greeks supposedly “voluntary” to migrate in a orgy of looting and murders. Shifts in population were from the coast to the interior of Asia Minor. One form of oppression was Amele Taburu (work orders) for men over 45 years where many died of hunger, suffering, sickness. It was in those “work orders” where hundred of thousand Greeks and 1,5 million Armenians were lost. We hade a wave of flight to Greece (first persecution). Then my grandfather and grandmother with their children fled to Piraeus . During the persecution was born my mother. Some sisters of grandmother then went to Crete and brothers of grandfather to Kiato Corinth.

In 1919 we have the landing of the Greek army for the liberation of Asia Minor and with it returned the displaced. Our family came back in Lithri finding it ravaged (houses without doors and ceilings, ravaged farms, looted churches) and starts their life again. Men of Lithri as of other parts of Asia Minor joined and served until the collapse of the front in the Greek army. Between them two uncles. In 1922 after many errors in Greek strategy and because of the betrayal of our former allies the Anglo-Franks who abandoned us when Kemal gave them what they wanted (Petrols in Mosule etc.) , the front was collapsed .

Avoiding the persecutions greek populations run to the near islands in order to be saved and from there ware landed on the main Greece. With them my family passed first through the island of Chios and finally ended after many adventures in Crete in the province of Sitia. An adventure having as a background the flames of war, the tragedy of uprooting and a fiery fictional romance between the older sister of the family and a Cretan rank of Greek gendarmerie. Others were lost others scattered like birds and led elsewhere. A large number of Lithrians were landed in Attica and established with other refugees from the peninsula of Erythraea, in an area near Athens giving to the new settlement the name New Erythrea. There resently they built the church of St. Matrona.

In Lithri called Ildiri after 1922 were established Balkanians ancestors of Christians convertors to Islam. The churches were demolished under an organized plan by turkish government to destroy the Greek presence, and now are remaining only some ruins.

This blog is a tribute to my Ancestors who lived in Erythrai- Lithri whose bones are now scattered in this holy land, and in memory of those who suffered the tragedy of uprooting as my sweet mother.



Ερυθρές –Λυθρί
Μετάφραση από το άρθρο: In Search of Roots: The Lost Hellenic Communities of Tsesme Province, της Κατερίνας Τσούνη στην εφημερίδα της ομογένειας της Αμερικής Greek News 19 Ιανουαρίου 2009 :
Ήταν γνωστό σαν Λυθρί στους βυζαντινούς χρόνους και ήταν ένα μικρό χωριό. Έχει βυζαντινά και ελληνικά ερείπια. Η ελληνική ιστορία του χωριού φαίνεται να έχει τελειώσει τον 13ο αιώνα, όταν η επισκοπή των Ερυθρών μεταφέρθηκε στον Τσεσμέ. Από τον 17ο αιώνα, το χωριό επανιδρύθηκε. Στα 1900, υπήρχαν 1535 άτομα. Το 1921, ένα χρόνο πριν από τη μικρασιατική καταστροφή, οι κάτοικοι του χωριού αριθμούσαν 1800 άτομα. Η εθνοτική σύνθεση ήταν Έλληνας Ερυθραίοι μετανάστες από τη Χίο και την Κρήτη. Ο ναός τους του Αγίου Χαραλάμπου είναι υψηλά σε ένα λόφο δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο των Ερυθρών. Η εκκλησία της Αγίας Ματρώνας του 17ου αιώνα είναι σε μια κοντινή κορυφή. Κατά τον Στεφανίδη «Λειτουργούσαν στην πόλη ένα σχολείο αρρένων των 60 μαθητών και ένα σχολείο θηλέων σαράντα μαθητών ». Η κοινότητα των εμπόρων του Λυθριού έστειλε τους καλύτερους μαθητές τους στο εξωτερικό για τις προηγμένες σπουδές στη Μασσαλία και στην Πράγα . Οι χωρικοί ήταν πλούσιοι και είχαν τα μέσα για να στείλουν τη νεολαία τους στο εξωτερικό για σπουδές.
Είχαν πολλά ξωκλήσια στα χωράφια, όπου καλλιεργούνται βαμβάκι, το σιτάρι και καπνό, λουλούδια, αμυγδαλιές και ελιές, αμπέλια είχαν επίσης κεραμικά και αλιευτικές επιχειρήσεις . Οι απόγονοί τους είναι στη Χίο, τις Οινούσσες και τη Νέα Ερυθραία Αττικής. Το σημείο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι οι νησιώτες του Αιγαίου είχαν μια συνεχή κίνηση κατοίκησης και εμπορίου με τη Μικρά Ασία. Έχτισαν εκεί παροικίες και έζησαν για λόγους εργασίας. Επέστρεψαν στα νησιά τους, όταν το έργο περατώνεται.
Οι θερινές εξοχικές κατοικίες των κατοίκων της Κάτω Παναγίας ήταν στις Ερυθρές, το σημερινό Ildir

Ένας σημαντικός χώρος στο αρχαιολογικό μουσείο της Σμύρνης είναι αφιερωμένος στην αρχαία πόλη Ερυθρές. Ευρήματα από πρόσφατες ανασκαφές περιλαμβάνουν κεραμική, μικρές προσφορές σε χαλκό και ελεφαντόδοντο από το 670 - 545 π.Χ. Τα αγάλματα από ελεφαντόδοντο είναι Κρητικού και Ροδιακού στυλ. Ένα γλυπτό κόρης βρέθηκε. Είναι ένα από τα πρώτα παραδείγματα ενός μεγάλου μαρμάρινου γλυπτού από τους αρχαίους χρόνους. Ο Παυσανίας είπε ότι οι Ερυθρές χτίστηκαν από Κρητικούς και κατοικήθηκαν από Λύκιους, Κάρες και Παμφύλιους. Η πόλη καταστράφηκε από τους Πέρσες, μετά τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. Διοικήθηκε από τον 9ο αιώνα π.Χ. από την Αθήνα. Γκράφιτι σε μια κούπα είναι από τον 6ο αιώνα π.Χ. και δείχνουν ότι οι προσφορές ανήκαν στο Ναό της Αθηνάς Πολιάδος . Οι μικρές μπρούντζινες φιγούρες λιονταριών είναι από το πρώτο μισό του 6ου αιώνα π.Χ.. Μοιάζουν με το μεγάλο άγαλμα του λιονταριού από το Bayindir που βρίσκεται στο Μουσείο της Σμύρνης. Τα μικρά ευρήματα είναι τα πρώτα Ιωνικά δείγματα τύπου λιονταριού, που χρησίμευσαν ως μοντέλα για τους Ετρούσκους καλλιτέχνες (πρώιμους Ιταλούς). Τα τεχνουργήματα είναι από μια τομή στην κορυφή της Ακρόπολης των Ερυθρών .

Ο Ηρόδοτος αναφέρει στην Ιστορία του, ότι "ο Ναός της Αθηνάς Πολιάδος στις Ερυθρές ήταν γνωστος στον αρχαίο κόσμο για τις περίφημες ιέρειες γνωστές σαν η Σίβυλλα." Σύμφωνα με την ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία, ήταν γυναίκες με την δωρεά των προφητικών δυνάμεων εκ μέρους του θεού Απόλλωνα. Η Ερυθραία Σίβυλλα ζωγραφίστηκε από τον Μιχαήλ Άγγελο από το 1508 - 12 σε μια τοιχογραφία από το παρεκκλήσι Καπέλα Σιξτίνα στο Βατικανό. Η πιο διάσημες Σίβυλλες ήταν αυτές των Ερυθρών και της Κύμης …….. κοντά στη Νάπολη της Ιταλίας. Η Ερυθραία Σίβυλλα πούλησε τα Σιβυλλικά βιβλία στον Ταρκίνιο τον τελευταίο βασιλιά της Ρώμης, τα οποία στεγάστηκαν στο ναό του Δία στο λόφο του Καπιτωλίου στην Ρώμη.

Erythrae –Lithri
From the article : “The lost Hellenic Communities of Tsesme province” by Catherine Tsounis in the Greek-American weekly newspaper Greek-News. January 19, 2009:

It was known as Lithri in Byzantine times and was a small village. It has Byzantine and Greek ruins. The Greek history of the village appeared finished in the 13th century, when the diocese of Erythrae was transferred to Tseme. From the 17th century, the village was reestablished. In the 1900ʼs, there were 1535 persons. In 1921, one year before the Asia Minor catastrophe, the villagers numbered 1800 persons. The ethnic composition was Greek Erythraean, immigrants from Chios and Crete. Their church of Saint Haralambos is high on a hill next to the archaeological site of Erythrae. The 17th century church of Agia Matrona is on a nearby peak. “A boyʼs school of 60 students and girlʼs school of forty students operated in the town,” said Stefanides. The merchant community of Lithri sent their best students overseas for advanced studies in Marseilles and Prague. The villagers were wealthy and had the means to send their youth overseas for study. They had many country chapels in the farm fields, where they cultivated cotton, wheat and tobacco, flowers, almond and olive trees, grape vineyards, ceramics and fishing industries. Their descendants are in Chios, Oinousses and Nea Erythrae in Attica. The point that must be stressed is that the Aegean islanders had a constant movement of habitation and trade with Asia Minor. They built colonies and lived there for work purposes. They returned to their islands when their work terminated.
In Erythrea were the summer home residences of people of the village Kato Panagia todays Tsiflik

A significant space is dedicated from the ancient city of Erythrae in the Izmir archaeological Museum. Findings from recent excavations include pottery, small offerings in bronze and ivory from 670-545 B.C. The ivory statues are of Cretan and Rhodian style. A Korean sculpture was found. It is one of the first examples of a large marble sculpture from Ancient times. Pausanias said Erythrae was built by Cretans and inhabited by Lycians, Carians and Pamphylians. The city was destroyed by the Persians after the mid 6th century B.C. It was ruled from 9th century B.C. by Athens. Graffiti on a bowl is from 6th century B.C. indicate the offerings belonged to the Temple of Athena Polis. The small lion figurines in bronze are from the first half of 6th century B.C. They resemble the large Lion statue from Bayindir that is in the Stoneworks Museum of Izmir. The small findings are the earliest Ionian examples of a lion type, that served as models for Etruscan artists (early Italians). The artifacts are from a trench on top of the Erythrae Acropolis.

Herodotus states in his History that “the Temple of Athena Polias at Erythrae was famous in the ancient world for their famous priestesses known as the Sibyl.” According to Greek and Roman mythology, they were women bestowed with prophetic powers by the God Apollo. The Erythaean Sibyl was painted by Michaelangelo from 1508-12 in a fresco from the Sistine chapel, Vatican. The famous Sibyls were the Erythraean and the Cumaean Sibyl who presided over the Apollonian oracle at Cumae, a Greek colony located near Naples, Italy. The Erythraean Sibyl sold the Sibylline books to Tarquin, the last King of Rome, that were housed in the Temple of Jupiter on Capitoline Hill in Rome.





Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2019

Ανασκαφές στις Ερυθρές. Excavations at Erythrae

Οι Ερυθρές στη βάση δεδομένων του προγράμματος “αρχαιολογικοί χώροι της Τουρκίας”

Το πρόγραμμα «αρχαιολογικοί χώροι  της Τουρκίας» δημιουργήθηκε για να οικοδομήσει
μια χρονολογική απογραφή των ευρημάτων για την πολιτιστική κληρονομιά της Τουρκίας – σημαντική συνιστώσα των  θέσεων της παγκόσμιας κληρονομιάς – και να μοιραστεί αυτές τις πληροφορίες με τη διεθνή κοινότητα.
Ο κεντρικός στόχος του έργου TAY Türkiye Arkeolojik Yerleşmeleri Projesi  είναι να τεκμηριώσει πλήρως όλους τους αρχαιολογικούς οικισμούς στην Τουρκία (όπως  τύμβους, μνημεία,  νεκροταφεία κλπ.).
Ερυθραί
Τοποθεσία: Βρίσκονται στο χωριό Ildiri (Ιλντιρί  στο παλιό Λυθρί)  της επαρχίας Alaçati Αλατσάτων, 20 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της επαρχίας Çesme Τσεσμέ  στη Σμύρνη

Γεωγραφία και Περιβάλλον: Ιδρύθηκε σε μια ακτή όπου μέρος της  φέρει το όνομα Λεόποδον  μέσα σε ένα κόλπο που οριοθετείται από το ακρωτήριο Κορύνη Coryne στα βορειοδυτικά (Teke/ Çolak), το ακρωτήρι  Μεσάτη στα νοτιοανατολικά. Βρίσκεται μπροστά σε τέσσερα μικρά νησιά, που ονομάζονται Ίπποι  κατά την αρχαιότητα, γνωστά σήμερα ως Karaada (Μαυρονήσι), Tavsan Island (Λαγονήσι), Yassiada (επίπεδο νησί)  και Orak Island (Δρεπανονήσι ).

Ιστορία:
Έρευνα και Ανασκαφή: Οι  Ερυθρές  ήταν αντικείμενο αρχαιολογικών τοπογραφικών ερευνών και μελετών που ξεκίνησαν στις αρχές του 18ου αιώνα. Ο Chandler (Τσάντλερ) ανακάλυψε τον αρχαίο οικισμό στις αρχές του 19ου αιώνα, ακολουθούμενος από επιστήμονες και εξερευνητές όπως οι Hamilton, Texier, Waddington, Buresch, Boechk, Weber και JM Cook, οι οποίοι διεξήγαγαν έρευνες και μελέτες στον αρχαίο οικισμό. Ο διευθυντής του Μουσείου της Σμύρνης, Hakki  Gültekin πριν από το 1965, και στη συνέχεια οι Gültekin και Akurgal (Εκρέμ Ακουργκάλ) ήταν οι επιστήμονες που πραγματοποίησαν ανασκαφές στην πόλη  (Bayburtluoğlu 1975: 19-22). Η πρώτη  καμπάνια στις Ερυθρές απραγματοποιήθηκε το 1964 υπό την καθοδήγηση του Ε. Akurgal και οι ανασκαφές διήρκεσαν μέχρι το 1975  με διαλείμματα, στη συνέχεια επαναλήφθηκαν το 1977 και πάλι υπό την καθοδήγηση του Akurgal και διήρκεσαν μέχρι το 1983 χωρίς διακοπή. Βυθομετρήσεις πραγματοποιήθηκαν το 1988 υπό την διεύθυνση  του Ömer  Özyigit. Οι έρευνες που ξεκίνησε από τoν  Coşkun Özgünel από το Πανεπιστήμιο της Άγκυρας το 2003 διήρκεσαν τρία χρόνια. Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν το 2006 με την άδεια του Υπουργείου Πολιτισμού. Αυτές οι ανασκαφές διεξάγονται από την  Aϊσε Γκιούλ Ακαλίν AG Akalin ( [Akalin 2008: 299].

Στρωματογραφία:
Μικρά ευρήματα:

Αρχιτεκτονική:  Οι ανασκαφές του 1979 απέφεραν ένα σημαντικό τμήμα των βόρειων και δυτικών τοίχων  του βάθρου του Ναού της Αθηνάς. Τα βόρεια και δυτικά βάθρα του ναού κατασκευάστηκαν στο σύνολό του κατά τον 8ο αιώνα π.Χ., ενώ ο ανατολικός τοίχος βάθρου κατασκευάστηκε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ.  Δεν βρέθηκαν ίχνη του βάθρου του νότιου τοίχου Οι στρωματογραφικές μελέτες που έγιναν στο ναό έδειξαν ότι ο ναός καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά το 545 π.Χ., και στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε και ενισχύθηκε γύρω στο 530 π.Χ. Η δυτική πλευρά του ναού διευρύνθηκε και περιβάλλεται από ένα τοίχωμα του τεμένους κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου (Akurgal 1981: 31). Τείχη βρέθηκαν στην τάφρο 1 σε βάθος 50 εκατοστών κάτω από το έδαφος ως αποτέλεσμα της καμπάνιας του 1988. Σύμφωνα με αυτήν, εντοπίστηκε  ένα βυζαντινό τείχος σε ύψος 0,33 μ. και ρωμαϊκό τείχος σε ύψος  0,14 μ. και επίπεδο Κλασικής Περιόδου σε ύψος  0,05 μ. Το ρωμαϊκό τείχος ανακαλύφθηκε σε βάθος 30-35 εκ. στις τάφρους 2, 3 και 4 ενώ το τοίχωμα της Κλασικής Περιόδου ανακαλύφθηκε σε βάθος 75 εκ.. Το ρωμαϊκό τείχος αποκαλύφθηκε σε βάθος 60 εκατοστών στις τάφρους 7 και 9, ενώ τα εκτεταμένα θραύσματα  της Ύστερης Κλασικής – πρώιμης Ελληνιστικής περιόδου συναντήθηκαν σε βάθος 130 εκατοστών. Οι τάφροι 5 και 6  απέδωσαν ραύσματα της Ρωμαϊκής περιόδου σε βάθος 60 εκατοστών και βρέθηκε περαιτέρω εκτεταμένη αγγειοπλαστική κλασσικής περιόδου στο επίπεδο της θάλασσας. Το τείχος της Κλασικής Περιόδου βρέθηκε135 cm κάτω και σε ύψος  0,45 μ. στην τάφρο 11, και στο βαθύτερο σημείο της ιδίας τάφρου σε ύψος 0,3 μ. βρέθηκαν θραύσματα σαρκοφάγων από τον 6ο αιώνα π.Χ. Ένας τοίχος ανακαλύφθηκε σε ύψος  2 μ. στην τάφρο 12, που πιθανώς ανήκε στο πρώτο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. (Özyigit 1990: 127-130).
Κατά τη διάρκεια των μελετών του 2011, στην τάφρο με αριθμό CT11-011, το τμήμα στο οποίο ο τοίχος με κονίαμα λάσπης  σχηματίζει γωνία προς βορρά έχει καταστραφεί. Θεωρείται ότι αυτό το 2 μ. ψηλό τοίχωμα ανήκει στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (ΠΕΧ).Ένας μεγάλος αριθμός από θραύσματα της ΠΕΧ συλλέχθηκαν μπροστά από τον τοίχο

Κεραμική: Οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν το 1988 αποκάλυψαν τοίχους  κτιρίων από την κλασική περίοδο μαζί με κεραμική της ίδιας περιόδου. Επίσης, κατά τη διάρκεια των ίδιων ανασκαφών βρέθηκε θραύσμα σαρκοφάγου του 6ου αιώνα π.Χ., διακοσμημένο με ιωνικό  κυμάτιον στην τάφρο 11 (Özyigit 1990: 127-130).

Γλυπτική/ανάγλυφα:  Πολλά πήλινα αγαλματίδια ανακαλύφθηκαν κατά τις ανασκαφές που έγιναν από το 1965. Τα περισσότερα από αυτά φέρουν απεικονίσεις ανθρώπων και ζώων, που χρονολογούνται από την Αρχαϊκή περίοδο. Τα ανθρώπινα αγαλματίδια χωρίζονται σε: όρθια ή καθήμενα κεραμικά  γυναικεία ειδώλια με και χωρίς πόλο [Bayburtluoglu 1997: 3].
Επίσης βρέθηκαν δείγματα που απεικονίζουν μυθολογικές μορφές  και ζώα. Εκτός από τα αγαλματίδια όπως οι πάπιες και οι κύκνοι που παρατηρούνται συνήθως σε κάθε θέση  βρέθηκε επίσης ένα αγαλματίδιο αλόγου υπο-γεωμετρικής περιόδου [Bayburtluoglu 1997: 8].
Τα υπόλοιπα δείγματα εκτός από το αγαλματίδιο του αλόγου ανήκουν στην Αρχαϊκή Περίοδο, τα οποία περιλαμβάνουν απεικόνιση αιγών, αγριόχοιρου, προβατοειδών και λιονταριών [Bayburtluoglu1997: 8-9].
Υπάρχουν επίσης 3 ρυτά  με τη μορφή σειρήνων, τα οποία δεν ήταν τόσο καλά διατηρημένα [Bayburtluoglu 1997: 9-10]. Μεταξύ άλλων κεραμικών που βρέθηκαν στις Ερυθρές  είναι σαρκοφάγοι με ανάγλυφες διακοσμήσεις, οι οποίες διαφέρουν από εκείνες των Κλαζομενών  [Bayburtluoglu 1997: 24-27]. Κατά τη διάρκεια των μελετών του 2011, βρέθηκαν θραύσματα αγγείων που χρονολογούνται στη Γεωμετρική Περίοδο,  εντός της σειράς τοίχων της τάφρου CT11-008, στην περιοχή μεταξύ του τοίχου D2 και D3.  Θραύσματα γεωμετρικής περιόδου, θραύσματα με  ανατολίζουσες φιγούρες και κεραμικά από τη Χίο  βρέθηκαν μαζί στην περιοχή μεταξύ των τοίχων  D3 και D5. Στα βαθύτερα επίπεδα, παρατηρήθηκαν και  θραύσματα της ΠΕΧ. Τα θραύσματα αγγείων που ανήκουν στην ΠΕΧ και τη Γεωμετρική Περίοδο, καθώς και μερικά λαμπερά λουστραρισμένα αττικά κεραμικά ανακτήθηκαν μέσα στο πηλό που γέμιζε  την τάφρο T11-011.

Νομίσματα: Τα πρώτα νομίσματα της πόλης ήταν τα νομίσματα από ήλεκτρο χωρίς επιγραφές και ανήκαν στον 7ο αιώνα π.Χ. και νωρίτερα. Ένα νόμισμα χτυπημένο στα φοινικικά πρότυπα φέρει ένα αστρόμορφο άνθος   στην εμπρόσθια όψη και ένα σταυρό ή ένα ακανόνιστο  κομμένο τετράπλευρο στο πίσω μέρος. Τα ίδια νομίσματα κόπηκαν  στα πρότυπα αυτών της Μιλήτου χρησιμοποιώντας το ασήμι. Μια απεικόνιση του Ηρακλή φαίνεται στα  νομίσματα του 5ου και 4ου π.Χ. αιώνα [Bayburtluoğlu 1975: 23-25].

Ερμηνεία και χρονολόγηση: Τόσο κατά τη διάρκεια της καμπάνιας του 1979 όσο και σε αυτές που ακολούθησαν, ο Ναός της Αθηνάς αντιπροσώπευε το παλαιότερο κτίριο της πόλης (το 8ο και το δεύτερο μισό του 7ου αιώνα π.Χ.). Τα θραύσματα των σαρκοφάγων από τερακότα που βρέθηκαν ανήκουν στον 6ο αιώνα π.Χ. Επιπλέον, φαίνεται ότι η πόλη είχε κατοικηθεί από την Κλασική Περίοδο μέχρι τη Βυζαντινή περίοδο.

                                                                                                                 
Excavations at Erythrae
Erythrae at database of  Archaeological Settlements of turkey  project

The (Archaeological Settlements of  Τurkey  project) was set up to build a chronological inventory of findings for the cultural heritage of Turkey - an important component of World Heritage sites - and to share this information with the international community.
TAY project's central aim is to thoroughly document all archaeological settlements within Turkey (such as mounds, monuments, tumuli, cemeteries, etc.).

TAY Projesi, Türkiye Arkeolojik Yerleşmeleri Projesi is an a archeological database.  The archaeological settlements  of Turkey.

Erythrai
Location: It is situated in the Ildiri Village of the Alaçati Subdistrict, 20 km northeast of the Çesme District in Izmir [Sevin 2001a:255].

Geography and Environment: It was founded on a shore where part of the coast bore the name of Leopodon (lion's foot) within a gulf delimited by Cape Coryne to the northwest (Teke/Çolak), Cape Mesate (Top) to the southeast. It is situated facing four small islands, called Hippi during the ancient period, currently known as Karaada, Tavsan Island, Yassiada and Orak Island [Sevin 2001a:90].

History: Research and Excavation: Erythrai was subject to archaeological surveys and investigations starting in early 18th century. Chandler discovered the ancient settlement in early 19th century, followed by scientists and explorers such as Hamilton, Texier, Waddington, Buresch, Boechk, Weber and J.M. Cook who conducted surveys and studies in the ancient settlement. The director of the Izmir Museum, H. Gültekin before 1965, and then Gültekin and Akurgal were the scientists who conducted excavations in the city [Bayburtluoğlu 1975:19-22]. The first campaign at Erythrai took place in 1964 under the direction of E. Akurgal and excavations lasted until 1975 at intervals, then resumed in 1977 again under the direction of Akurgal and lasted until 1983 without interruption. Soundings were conducted in 1988 under the direction of Ö. Özyigit. The surveys initiated by Coşkun Özgünel from Ankara University in 2003 lasted three years. The excavations were resumed in 2006 by the authorization of the Ministry of Culture. These excavations are conducted by A.G. Akalin [Akalin 2008:299].

Stratigraphy: Small Finds: 

Architecture: Τhe 1979 excavations yielded an important portion of the northern and western podium walls of the Athena Temple. The northern and western podium walls of the temple were constructed as a whole during the 8th century BC while the easten podium wall was constructed during the 6th century BC. No traces of the southern podium wall were found. The stratigraphical studies carried out in the temple showed that the temple was almost entirely destroyed in 545 BC, and then rebuilt and reinforced around 530 BC. The western side of the temple was enlarged and enclosed by a temenos wall during this period [Akurgal 1981:31]. Walls were encountered in trench 1 at 50 cm depth under the ground as a result of the 1988 campaign. According to this, a Byzantine wall was identified at an altitude of 0.33 m, and a Roman wall at an altitude of 0.14 m and a Classical Period level at at altitude of 0.05 m. The Roman wall was unearthed at 30-35 cm depth in trenches 2, 3 and 4 while the Classical Period wall was unearthed at 75 cm depth. The Roman Wall was unearthed at 60 cm depth in trenches 7 and 9 while intense Late Classical - Early Hellenistic Period sherds were encountered at 130 cm depth. The trenches 5 and 6 yielded Roman Period sherds at 60 cm depth, and further extensive Classical Period pottery were found at sea level. The Classical Period wall was found 135 cm below at and altitude of 0.45 m in trench 11, and fragments of terra cotta sarcophagi from the 6th century BC were found at the deepest point of the same trench at an altitude of 0.3 m. A wall was unearthed at and altitude of 2 m in trench 12, presumably belonging to the first half of the 5th century BC [Özyigit 1990:127-130]. During the 2011 studies, in the trench numbered CT11-011, the section where the wall with loam mortar angles towards the north has been damaged. It is thought that this 2 m high wall belong to EBA. A great number of EBA sherds were collected in front of the wall.

Pottery: The excavations conducted in 1988 revealed building walls from the Classical Period along with pottery of the same period. Also, fragment of a 6th century BC sarcophagus decorated with Ionian Kymation in trench 11 was found during the same excavations [Özyigit 1990:127-130].

Sculpture/Relief: Many terra cotta statuettes were unearthed during excavations conducted since 1965. Most of them bear human and animal depictions, dating from the Archaic Period. The human statuettes are divided into; standing and sitting terracotta female figurines with and without polos [Bayburtluoglu 1997:3]. Also found are samples depicting mythological characters and animals. In addition to statuettes such as ducks and swans commonly observed at every site, one Sub-Geometric period horse statuette was also found [Bayburtluoglu 1997:8]. The remaining samples except the horse statuette belong to the Archaic Period, which include goat, boar, sheep owl and lion depictions [Bayburtluoglu1997:8-9]. There are also 3 rythons in the form of sirens, which were not so well preserved [Bayburtluoglu 1997:9-10]. Among other terracotta artifacts found in Erythrai are sarcophagi with decorations in relief, which are distinct from the ones at Klazomenai [Bayburtluoglu 1997:24-27]. During the 2011 studies, potsherds dated to Geometric Period were found inside the series of walls in Trench CT11-008, in the area between the wall of D2 and D3. Geometric Period sherds, sherds with Orientalizing figure and Chios wares were found together in the area between the wallf of D3 and D5. In the deeper levels, EBA sherds were seen as well. Potsherds belonging to EBA and Geometric Period as well as a few bright burnished Attic ceramics were recovered within the clay fill of Trench CT11-011.

Coin:The first coins of the city were the electron coins without inscriptions and they belonged to the 7th century BC and earlier. A coin struck on the Phoenician standards bears a star shaped flower on the obverse, and a cross or an irregular quadratum incisum on the reverse. Same type of coins were struck in Milesian standards using silver. A depiction of Heracles is seen on the 5th and 4th BC coins [Bayburtluoğlu 1975:23-25].

Interpretation and Dating: Both during the 1979 campaign and the following campaigns, the Athena Temple represented the earliest building of the city (the 8th-second half of the 7th century BC). The fragments of terracotta sarcophagi unearthed belong to the 6th century BC. Furthermore, it seems that the city had been inhabited from the Classical Period until the Byzantine Period.

Ekrem Akurgal


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου