Oι Ερυθρές ήταν πόλη των δυτικών παραλίων της Μικράς Ασίας στην χερσόνησο της Ερυθραίας. Σύμφωνα με τον Παυσανία χτίστηκε αρχικά από Κρήτες με αρχηγό τον Έρυθρο, γιο του Ραδάμανθυ ( που κατά την μυθολογία ήταν ήρωας της Κρήτης , ένας από τους γιούς του Δία και της Ευρώπης, αδελφός του Μίνωα και του Σαρπηδώνα ). Οι Κρήτες εκδιώχθηκαν στην συνέχεια από τους Ίωνες που μετανάστευσαν στην περιοχή τον 11ο αιώνα π.Χ. περίοδο του πρώτου Ελληνικού αποικισμού. Σύμφωνα με τον Στράβωνα αρχηγός των Ιώνων ήταν ο Κνώπος, νόθος γιος του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κόρδου. Ήταν μια από τις δώδεκα πόλεις της Ιωνίας που συμμετείχαν στο Κοινό των Ιώνων.
Πάνω στα ερείπια των Ερυθρών χτίστηκε το χωριό Λυθρί που το όνομά του είναι παραφθορά του αρχαίου. Ερυθραί Ερυθρί Ρυθρί Λυθρί. Οι τούρκοι σήμερα το αποκαλούν Ιλντιρί, παραφθορά του Λυθρί μιά και δεν υπάρχει στη γλώσσα τους το θ

Μετά τον 12ο αιώνα οι έλληνες της Μ. Ασίας άρχισαν να αραιώνουν λόγω των μαζικών εξισλαμισμών. Τον 18 ο – 19 ο αιώνα ενισχύθηκαν οι ελληνικοί πληθυσμοί με μεταναστεύσεις από τον ελλαδικό χώρο. Στην περιοχή του Λυθριού εγκαταστάθηκαν Κρητικοί, Χιώτες και άλλοι. Πολλά ονόματα Λυθριανών είναι Κρητικά και άλλα δείχνουν καταγωγή από την Εύβοια. Η προφορά τους θύμιζε τα Χιώτικα αλλά και ο μπάλος που ήταν ο κύριος χορός του χωριού δείχνει και νησιώτικες καταβολές .

Το 1914 έχουμε εγκατάσταση Μουσουλμάνων στα παράλια ανάμεσά τους και των Τουρκοκρητικών. Αυτοί οι πληθυσμοί υποκινούνταν από την Τουρκική κυβέρνηση κατά των ελλήνων. Η επικείμενη είσοδος της Τουρκίας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν πρόσχημα για να εκδιώξει τους Έλληνες τον Μάιο του 1914 με την καθοδήγηση των συμμάχων τους Γερμανών ώστε να εκκενωθεί η περιοχή απέναντι από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου για στρατιωτικούς λόγους. Άρχισε μια ανθελληνική εκστρατεία του τύπου, καταπίεση και εξαναγκασμός των Ελλήνων για δήθεν «εκούσια» μετανάστευση, λεηλασίες, δολοφονίες. Μετατοπίσεις πληθυσμών έγιναν και από τις ακτές στο εσωτερικό της Μ. Ασίας. Μια μορφή καταπίεσης ήταν τα Αμελέ ταμπουρού(τάγματα εργασίας) για άνδρες άνω των 45 ετών όπου πολλοί πέθαναν από πείνα, κακουχίες, αρρώστιες. Είχαμε κύμα φυγής προς την Ελλάδα(πρώτος διωγμός). Τότε ο παππούς Ιωάννης γιός του ιερέα του Λυθριού Κωσταντίνου Στριμπούλη εξαδέλφου του Ανδρέα Συγγρού και η γιαγιά Ουρανία με τα παιδιά τους κατέφυγαν στον Πειραιά στα Μανιάτικα. Στο διωγμό γεννήθηκε η μητέρα μου Αγγελική. Κάποιες αδελφές της γιαγιάς πήγαν τότε στην Κρήτη και αδέλφια του παππού στο Κιάτο Κορινθίας.

Τα 1919 γίνεται η απόβαση του Ελληνικού στρατού και επιστρέφουν οι εκτοπισμένοι. Η οικογένεια μας επιστρέφει στο Λυθρί που το βρίσκει ρημαγμένο(σπίτια χωρίς πόρτες και ταβάνια, κτήματα που είχαν ρημάξει) και ξεκινά τη ζωή από την αρχή. Οι Λυθριανοί στρατεύτηκαν και υπηρέτησαν μέχρι την κατάρρευση του μετώπου στον ελληνικό στρατό. Ανάμεσα τους και οι θείοι Αντώνης Στριμπούλης και Αντώνης Νικάκης. Το 1922 με την κατάρρευση του μετώπου η οικογένεια περνά απέναντι στην Χίο και μετά περιπέτειες καταλήγει στην επαρχία Σητείας. Φυγή με φόντο τις φλόγες του πολέμου την τραγωδία του ξεριζωμού και ένα μυθιστορηματικό φλογερό ειδύλλιο ανάμεσα στην μεγαλύτερη αδελφή της οικογένειας και ένα κρητικό βαθμοφόρο της ελληνικής χωροφυλακής. Άλλοι χάθηκαν άλλοι σκόρπισαν σαν τα πουλιά και κατέληξαν αλλού. Ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων του Λυθριού ήρθαν στην Αττική και δημιούργησαν μαζί με άλλους πρόσφυγες από την χερσόνησο της Ερυθραίας την Νέα Ερυθραία. Εδώ τα τελευταία χρόνια ξαναέχτισαν τον ναό της Αγίας Ματρώνας.

Αυτό το μπλόγκ είναι ένας φόρος τιμής στους Προγόνους που έζησαν στις Ερυθρές στη συνέχεια Λυθρί και τα κόκαλά τους είναι σκορπισμένα σε αυτήν την ιερή γη και στη μνήμη αυτών που έζησαν την τραγωδία του ξεριζωμού όπως η γλυκεία μου μάνα




Erythrai was built on the west side of the peninsula of Erythraea near the westernmost point of Asia Minor. According to Pausanias, the city was originally built by Cretans, led by Erythros son of Radamanthys (who according to mythology, was a hero of Crete, one of the sons of Zeus and Europa, brother of Minos and Sarpidon). In the years ahead in the 11th century BC, during the period of the first Greek colonization immigrated Ionians established here . According to Strabo leader of the Ionians was Knopos, illegitimate son of the legendary king of Athens Kordos

The city was one of the twelve cities of Ionia, who participated in the Common of Ionians
Upon the ruins of Erythrai was built the village of Lithri whose name is a corruption of the ancient

After the 12th century, the Greeks of Asia Minor began to thin due to massive islamization. In 18th - 19th century the Greek populations were strengthened with migrations from other parts of Greek peninsula and islands.

In 1914 were installed in the shores of Asia Minor muslims from Balkans. These people were motivated by the Turkish government against the Greeks. The imminent entry of Turkey in the First World War was a pretext to expel the Greeks in May 1914 under the guidance of the allies of Turks the Germans in order to evacuate the area near the eastern Aegean islands for military purposes. An anti-Greek campaign started in the turkish press, they increased the oppression and they forced the Greeks supposedly “voluntary” to migrate in a orgy of looting and murders. Shifts in population were from the coast to the interior of Asia Minor. One form of oppression was Amele Taburu (work orders) for men over 45 years where many died of hunger, suffering, sickness. It was in those “work orders” where hundred of thousand Greeks and 1,5 million Armenians were lost. We hade a wave of flight to Greece (first persecution). Then my grandfather and grandmother with their children fled to Piraeus . During the persecution was born my mother. Some sisters of grandmother then went to Crete and brothers of grandfather to Kiato Corinth.

In 1919 we have the landing of the Greek army for the liberation of Asia Minor and with it returned the displaced. Our family came back in Lithri finding it ravaged (houses without doors and ceilings, ravaged farms, looted churches) and starts their life again. Men of Lithri as of other parts of Asia Minor joined and served until the collapse of the front in the Greek army. Between them two uncles. In 1922 after many errors in Greek strategy and because of the betrayal of our former allies the Anglo-Franks who abandoned us when Kemal gave them what they wanted (Petrols in Mosule etc.) , the front was collapsed .

Avoiding the persecutions greek populations run to the near islands in order to be saved and from there ware landed on the main Greece. With them my family passed first through the island of Chios and finally ended after many adventures in Crete in the province of Sitia. An adventure having as a background the flames of war, the tragedy of uprooting and a fiery fictional romance between the older sister of the family and a Cretan rank of Greek gendarmerie. Others were lost others scattered like birds and led elsewhere. A large number of Lithrians were landed in Attica and established with other refugees from the peninsula of Erythraea, in an area near Athens giving to the new settlement the name New Erythrea. There resently they built the church of St. Matrona.

In Lithri called Ildiri after 1922 were established Balkanians ancestors of Christians convertors to Islam. The churches were demolished under an organized plan by turkish government to destroy the Greek presence, and now are remaining only some ruins.

This blog is a tribute to my Ancestors who lived in Erythrai- Lithri whose bones are now scattered in this holy land, and in memory of those who suffered the tragedy of uprooting as my sweet mother.



Ερυθρές –Λυθρί
Μετάφραση από το άρθρο: In Search of Roots: The Lost Hellenic Communities of Tsesme Province, της Κατερίνας Τσούνη στην εφημερίδα της ομογένειας της Αμερικής Greek News 19 Ιανουαρίου 2009 :
Ήταν γνωστό σαν Λυθρί στους βυζαντινούς χρόνους και ήταν ένα μικρό χωριό. Έχει βυζαντινά και ελληνικά ερείπια. Η ελληνική ιστορία του χωριού φαίνεται να έχει τελειώσει τον 13ο αιώνα, όταν η επισκοπή των Ερυθρών μεταφέρθηκε στον Τσεσμέ. Από τον 17ο αιώνα, το χωριό επανιδρύθηκε. Στα 1900, υπήρχαν 1535 άτομα. Το 1921, ένα χρόνο πριν από τη μικρασιατική καταστροφή, οι κάτοικοι του χωριού αριθμούσαν 1800 άτομα. Η εθνοτική σύνθεση ήταν Έλληνας Ερυθραίοι μετανάστες από τη Χίο και την Κρήτη. Ο ναός τους του Αγίου Χαραλάμπου είναι υψηλά σε ένα λόφο δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο των Ερυθρών. Η εκκλησία της Αγίας Ματρώνας του 17ου αιώνα είναι σε μια κοντινή κορυφή. Κατά τον Στεφανίδη «Λειτουργούσαν στην πόλη ένα σχολείο αρρένων των 60 μαθητών και ένα σχολείο θηλέων σαράντα μαθητών ». Η κοινότητα των εμπόρων του Λυθριού έστειλε τους καλύτερους μαθητές τους στο εξωτερικό για τις προηγμένες σπουδές στη Μασσαλία και στην Πράγα . Οι χωρικοί ήταν πλούσιοι και είχαν τα μέσα για να στείλουν τη νεολαία τους στο εξωτερικό για σπουδές.
Είχαν πολλά ξωκλήσια στα χωράφια, όπου καλλιεργούνται βαμβάκι, το σιτάρι και καπνό, λουλούδια, αμυγδαλιές και ελιές, αμπέλια είχαν επίσης κεραμικά και αλιευτικές επιχειρήσεις . Οι απόγονοί τους είναι στη Χίο, τις Οινούσσες και τη Νέα Ερυθραία Αττικής. Το σημείο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι οι νησιώτες του Αιγαίου είχαν μια συνεχή κίνηση κατοίκησης και εμπορίου με τη Μικρά Ασία. Έχτισαν εκεί παροικίες και έζησαν για λόγους εργασίας. Επέστρεψαν στα νησιά τους, όταν το έργο περατώνεται.
Οι θερινές εξοχικές κατοικίες των κατοίκων της Κάτω Παναγίας ήταν στις Ερυθρές, το σημερινό Ildir

Ένας σημαντικός χώρος στο αρχαιολογικό μουσείο της Σμύρνης είναι αφιερωμένος στην αρχαία πόλη Ερυθρές. Ευρήματα από πρόσφατες ανασκαφές περιλαμβάνουν κεραμική, μικρές προσφορές σε χαλκό και ελεφαντόδοντο από το 670 - 545 π.Χ. Τα αγάλματα από ελεφαντόδοντο είναι Κρητικού και Ροδιακού στυλ. Ένα γλυπτό κόρης βρέθηκε. Είναι ένα από τα πρώτα παραδείγματα ενός μεγάλου μαρμάρινου γλυπτού από τους αρχαίους χρόνους. Ο Παυσανίας είπε ότι οι Ερυθρές χτίστηκαν από Κρητικούς και κατοικήθηκαν από Λύκιους, Κάρες και Παμφύλιους. Η πόλη καταστράφηκε από τους Πέρσες, μετά τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. Διοικήθηκε από τον 9ο αιώνα π.Χ. από την Αθήνα. Γκράφιτι σε μια κούπα είναι από τον 6ο αιώνα π.Χ. και δείχνουν ότι οι προσφορές ανήκαν στο Ναό της Αθηνάς Πολιάδος . Οι μικρές μπρούντζινες φιγούρες λιονταριών είναι από το πρώτο μισό του 6ου αιώνα π.Χ.. Μοιάζουν με το μεγάλο άγαλμα του λιονταριού από το Bayindir που βρίσκεται στο Μουσείο της Σμύρνης. Τα μικρά ευρήματα είναι τα πρώτα Ιωνικά δείγματα τύπου λιονταριού, που χρησίμευσαν ως μοντέλα για τους Ετρούσκους καλλιτέχνες (πρώιμους Ιταλούς). Τα τεχνουργήματα είναι από μια τομή στην κορυφή της Ακρόπολης των Ερυθρών .

Ο Ηρόδοτος αναφέρει στην Ιστορία του, ότι "ο Ναός της Αθηνάς Πολιάδος στις Ερυθρές ήταν γνωστος στον αρχαίο κόσμο για τις περίφημες ιέρειες γνωστές σαν η Σίβυλλα." Σύμφωνα με την ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία, ήταν γυναίκες με την δωρεά των προφητικών δυνάμεων εκ μέρους του θεού Απόλλωνα. Η Ερυθραία Σίβυλλα ζωγραφίστηκε από τον Μιχαήλ Άγγελο από το 1508 - 12 σε μια τοιχογραφία από το παρεκκλήσι Καπέλα Σιξτίνα στο Βατικανό. Η πιο διάσημες Σίβυλλες ήταν αυτές των Ερυθρών και της Κύμης …….. κοντά στη Νάπολη της Ιταλίας. Η Ερυθραία Σίβυλλα πούλησε τα Σιβυλλικά βιβλία στον Ταρκίνιο τον τελευταίο βασιλιά της Ρώμης, τα οποία στεγάστηκαν στο ναό του Δία στο λόφο του Καπιτωλίου στην Ρώμη.

Erythrae –Lithri
From the article : “The lost Hellenic Communities of Tsesme province” by Catherine Tsounis in the Greek-American weekly newspaper Greek-News. January 19, 2009:

It was known as Lithri in Byzantine times and was a small village. It has Byzantine and Greek ruins. The Greek history of the village appeared finished in the 13th century, when the diocese of Erythrae was transferred to Tseme. From the 17th century, the village was reestablished. In the 1900ʼs, there were 1535 persons. In 1921, one year before the Asia Minor catastrophe, the villagers numbered 1800 persons. The ethnic composition was Greek Erythraean, immigrants from Chios and Crete. Their church of Saint Haralambos is high on a hill next to the archaeological site of Erythrae. The 17th century church of Agia Matrona is on a nearby peak. “A boyʼs school of 60 students and girlʼs school of forty students operated in the town,” said Stefanides. The merchant community of Lithri sent their best students overseas for advanced studies in Marseilles and Prague. The villagers were wealthy and had the means to send their youth overseas for study. They had many country chapels in the farm fields, where they cultivated cotton, wheat and tobacco, flowers, almond and olive trees, grape vineyards, ceramics and fishing industries. Their descendants are in Chios, Oinousses and Nea Erythrae in Attica. The point that must be stressed is that the Aegean islanders had a constant movement of habitation and trade with Asia Minor. They built colonies and lived there for work purposes. They returned to their islands when their work terminated.
In Erythrea were the summer home residences of people of the village Kato Panagia todays Tsiflik

A significant space is dedicated from the ancient city of Erythrae in the Izmir archaeological Museum. Findings from recent excavations include pottery, small offerings in bronze and ivory from 670-545 B.C. The ivory statues are of Cretan and Rhodian style. A Korean sculpture was found. It is one of the first examples of a large marble sculpture from Ancient times. Pausanias said Erythrae was built by Cretans and inhabited by Lycians, Carians and Pamphylians. The city was destroyed by the Persians after the mid 6th century B.C. It was ruled from 9th century B.C. by Athens. Graffiti on a bowl is from 6th century B.C. indicate the offerings belonged to the Temple of Athena Polis. The small lion figurines in bronze are from the first half of 6th century B.C. They resemble the large Lion statue from Bayindir that is in the Stoneworks Museum of Izmir. The small findings are the earliest Ionian examples of a lion type, that served as models for Etruscan artists (early Italians). The artifacts are from a trench on top of the Erythrae Acropolis.

Herodotus states in his History that “the Temple of Athena Polias at Erythrae was famous in the ancient world for their famous priestesses known as the Sibyl.” According to Greek and Roman mythology, they were women bestowed with prophetic powers by the God Apollo. The Erythaean Sibyl was painted by Michaelangelo from 1508-12 in a fresco from the Sistine chapel, Vatican. The famous Sibyls were the Erythraean and the Cumaean Sibyl who presided over the Apollonian oracle at Cumae, a Greek colony located near Naples, Italy. The Erythraean Sibyl sold the Sibylline books to Tarquin, the last King of Rome, that were housed in the Temple of Jupiter on Capitoline Hill in Rome.





Τρίτη 31 Μαΐου 2022

Λυθριανοί πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στο Ανατολικό Ρέθυμνο. Lythrian refugees settled in Eastern Rethymnon

Σε ένα κατάστιχο με τον τίτλο «Προσφυγική Ομάς Μαρουλά^» που βρέθηκε στο Άδελε Ρεθύμνου, περιλαμβάνονται όλες οι οικογένειες των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στο ανατολικό Ρέθυμνο, καθώς και οι όποιες ενισχύσεις τους δόθηκαν από το κράτος. 

 Όπως αναφέρει εφημερίδα του Ρεθύμνου εκείνης της εποχής: Στις 29 Σεπτεμβρίου 1922, Δευτέρα πρωί, κατέπλευσεν εις τον λιμένα μας το Υπερωκειάνειον ατμόπλοιον Πατρίς δι ού μετεφέρθησαν 2800 πρόσφυγες διά την πόλιν μας, Ήδη λοιπόν την 1η Οκτωβρίου 1922 χιλιάδες πρόσφυγες κατακλύζουν το Ρέθυμνο και ζητούν την αποκατάστασή τους 


Στα 1923 με πρωτοβουλία του ελληνικού κράτους και της ΚτΕ (Κοινωνίας των Εθνών) ιδρύεται η ΕΑΠ (Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων) που είχε ως αντικείμενό της την αποκατάσταση των ανθρώπων αυτών, ώστε ασφαλείς να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Για το σκοπό αυτό διατέθηκαν όλες οι μουσουλμανικές περιουσίες στην Ελλάδα, δημόσια γη και μοναστηριακές περιουσίες με απαλλοτρίωση καθώς και δάνεια που σύναψε το ελληνικό κράτος στο εξωτερικό. Κατά τόπους συστάθηκαν επιτροπές για τον καλύτερο συντονισμό των ενεργειών που υπάγονταν στα Γραφεία Ανταλλαγής με σκοπό την καταγραφή της περιουσιακής κατάστασης των προσφύγων στη Μ. Ασία και την αποζημίωσή τους με παραχώρηση αντίστοιχων περιουσιών όσο το δυνατόν. Λήφθηκε σοβαρά υπόψη το επάγγελμα των προσφύγων καθώς και η προέλευσή τους ώστε να τακτοποιηθούν πιο ομαλά στο νέο τόπο. Αυτά ίσχυσαν και στο Ρέθυμνο. 

 Όσο προχωράμε στα 1924, το Κράτος σε όλη την Ελλάδα αρχίζει να διανέμει γη και σπίτια στους πρόσφυγες διαιρώντας τους σε αστούς και αγρότες και αναγκάζοντάς τους τρόπον τινά να δηλώσουν τι είναι και τι θέλουν να έχουν με βάση τις ανταλλάξιμες περιουσίες. Έχει προηγηθεί η με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης αναχώρηση των Τούρκων του Ρεθύμνου και μπορεί πλέον στα 1924 να αρχίσει η αποκατάστασή των προσφύγων 

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που καταγράφονται εκεί ήταν ή δήλωσαν αγρότες. Το μεν πρώτο δείχνει ότι πράγματι ήταν, το δεύτερο ότι αναγκάστηκαν να γίνουν αγρότες για να διευκολυνθούν από την περίσσεια των αγροτικών γαιών και την πιο γρήγορη αποκατάσταση που βασίστηκε από το ελληνικό κράτος και την ΕΑΠ σ’ αυτές τις αγροτικές τουρκικές περιουσίες. Η πλειοψηφία λοιπόν των εγγεγραμμένων στο κατάστιχο είναι αγρότες, 
Ένα επιπλέον στοιχείο που προκύπτει από το κατάστιχο αυτό είναι η κατάσταση των οικογενειών των ανθρώπων αυτών από πλευράς σύνθεσης. Δηλαδή άλλες ήλθαν με όλα τα μέλη τους χωρίς απώλειες, ενώ άλλες ήλθαν χωρίς το σύζυγο ή χωρίς γονείς ή αδέλφια. Είναι πολύ σημαντικό αυτό για να πιστοποιηθεί και η δυσκολία των γυναικών – μανάδων να θρέψουν τα παιδιά τους και να σταθούν σαν άντρες στα νέα σπιτικά τους στη νέα πατρίδα. Η νοτιοανατολική πλευρά λοιπόν του Ρεθύμνου εποικίστηκε με 1613 άτομα από τη Μ. Ασία. Οι περισσότεροι προερχόταν από τις Νέες Φώκαιες 

Όπως προκύπτει δε από το κατάστιχο αυτό, τα σπίτια στα οποία έμειναν ήταν τουρκικά και λίγα αναφέρονται ως καινουργή. Έτσι δε χρειάστηκαν και μεγάλες επεμβάσεις στην αρχή τουλάχιστον γιατί ήσαν κατοικήσιμα. Υπήρχε ίσως και άλλο αντίστοιχο κατάστιχο που περιλάμβανε το Ξηρό Χωριό, τα Καπεδιανά, την Αγία Ειρήνη και άλλα χωριά, όπου, ως γνωστόν εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες, το οποίο δυστυχώς χάθηκε (Σημ. έτσι είναι δύσκολο να γνωρίζουμε αν και σε αυτά τα χωριά εγκαταστάθηκαν Λυθριανοί) 


Οικογένειες Λυθριανών προσφύγων ανά χωριό 

Συνοικισμός Αστερίου (2) 


Ονοματεπώνυμο/ ετών/ όν. πατρός/ Συγγ. Σχέση/ Τόπ. Καταγ./ Επάγγ 
1 Κωσταντίνος Κανακάρης 55 Δημήτριος Αρχηγός Λυθρί Γεωργός 
 2 Δέσποινα Κανακάρη 30 σύζυγος Λυθρί 
 3 Δημήτριος Κανακάρης 12 τέκνον Λυθρί 
 4 Πατρόνα Κανακάρη 11 τέκνον Λυθρί 
 5 Κατίνα Κανακάρη 4 τέκνον Λυθρί 
 6 Ευδοκία Κανακάρη 2 τέκνον Λυθρί 

 1 Δημήτριος Χατζαντωνάκης 25 Λεωνίδας Αρχηγός Λυθρί  Γεωργός 
 2 Κυριακή Χατζαντωνάκη 20 σύζυγος Λυθρί  1 ίππος     
 3.Στυλιανή  Χατζαντωνάκη 2 τέκνον Λυθρί 

 1 Κωσταντίνος Κανακάρης 55 Δημήτριος Αρχηγός Λυθρί Γεωργός 
 2 Δέσποινα Κανακάρη 30 σύζυγος Λυθρί 
 3 Δημήτριος Κανακάρης 12 τέκνον Λυθρί 
 4 Πατρόνα Κανακάρη 11 τέκνον Λυθρί 
 5 Κατίνα Κανακάρη 4 τέκνον Λυθρί 
 6 Ευδοκία Κανακάρη 2 τέκνον Λυθρί 

 Συνοικισμός Μαγνησίας (3) 


1 Δημήτριος Πετύκας 50 Παντελής πατήρ Λυθρί Γεωργός 
2 Σμαράγδη Πετύκα 40 σύζυγος Λυθρί 
3 Αργυρή Πετύκα 16 τέκνον Λυθρί 10 

1 Γεώργιος Πετύκας 48 Λάμπρος πατήρ Λυθρί Γεωργός 
2 Κυριακή Πετύκα 30 σύζυγος Λυθρί 
3 Μαρία Πετύκα 13 τέκνον Λυθρί 
4 Κατίνα Πετύκα 4 τέκνον Λυθρί 
5 Κωσταντ. Πετύκα 1 μηνός τέκνον Λυθρί 11 

1 Εμμ. Γκαγκάς 55 Κωσταντ. πατήρ Λυθρί Γεωργός 
2 Κοκόνα Γκαγκά 45 σύζυγος Λυθρί 
3 Χρυσή Γκαγκά 14 τέκνον Λυθρί 
4 Ειρήνη Γκαγκά 4 τέκνον Λυθρί 

 Συνοικισμός Πίκρι (7 ή 8;) 


1 Λεωνίδας Χατζαντωνάκης 55 Γεώργιος πατήρ Λυθρί Γεωργός Τουρκικόν (κτίσμα)
2 Πατρόνα Χατζαντωνάκη 45 σύζυγος Λυθρί 1 άροτρον (εδόθη) 
3 Γεώργιος Χατζαντωνάκης 16 τέκνον Λυθρί 
4 Μαρία Χατζαντωνάκη 14 τέκνον Λυθρί 
5 Δέσποινα Χατζαντωνάκη 11 τέκνον Λυθρί 2 

1 Παράσχος Καράβαλος 46 Ιωάννης πατήρ Λυθρί καινουργές (οίκημα εγκατάστασης) 
2 Μαρία Καράβαλου 35 σύζυγος Λυθρί 
3 Κυριακή Καράβαλου 13 τέκνον Λυθρί 
4 Δέσποινα Καράβαλου 11 τέκνον Λυθρί 
5 Ευάγγελος Καράβαλος 9 τέκνον Λυθρί 
6 Γεώργιος Καράβαλος 7 τέκνον Λυθρί 
7 Ιωάννης Καράβαλος 3 τέκνον Λυθρί 3 

1 Δημήτριος Μακαρόνας 32 Νικόλαος πατήρ Λυθρί 1 φορβ. Γεωργός καινουργές (οίκημα εγκατάστ.)
2 Αθηνά Μακαρόνα 30 σύζυγος Λυθρί 1 άροτρον (εδόθη)
3 Μαρία Μακαρόνα 10 τέκνον Λυθρί 
4 Νικόλαος Μακαρόνας 2 τέκνον Λυθρί 4 

1 Κυριάκος Καραπιπέρης 40 Κωσταντ. πατήρ Λυθρί. Γεωργός καινουργές (οίκημα εγκατάστ.)
2 Αγγελική Καραπιπέρη 30 σύζυγος Λυθρί 
3 Γεωργία Καραπιπέρη 3 τέκνον Λυθρί 
4 Παρασκευή Καραπιπέρη 2 τέκνον Λυθρί 

 Για τα πιο κάτω άτομα δεν αναφέρεται τόπος καταγωγής .Εικάζω ότι είναι Λυθριανοί (δες πιο πάνω οικογένεια Καραβάλου 
1 Δέσποινα Καραβάλου 60 Μιχαήλ μήτηρ άστεγος απέθανεν 
2 Φιλιό Καραβάλου 45 τέκνον  

1.Μιχαήλ Καλικάτζαρος 33 Σταμάτιος πατήρ Λυθρί 1 φορβ. Γεωργός καινουργές (οίκημα εγκατ.) 
2 Μερόπη Καλικατζάρου 28 σύζυγος Λυθρί 1 άροτρον (εδόθη) 
3 Αικατερίνη Καλικατζάρου 10 τέκνον Λυθρί 
4 Μαρία Καλικατζάρου 3 τέκνον Λυθρί 
5 Ελευθερία Καλικατζάρου 2 τέκνον Λυθρί 
6 Σταμάτιος Καλικατζάρου 55 πατήρ έφυγε δια Χίον τον Οκτώβριο 25 

Παρατήρηση. Ένα σημείωμα, που είχε καρφιτσωθεί στο φύλλο που αφορά το χωριό Πίκρι, λέει ότι ο Μιχαήλ Καλικατζαράκης1 εγκατέλειψε προ εννέα μηνών την περιουσία του και έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση. Στη μερίδα του Πίκρι αναφέρεται ως Καλικάτζαρος. Μάλλον στο μεσοδιάστημα άλλαξε το επώνυμό του προσθέτοντας την κατάληξη –άκης των κρητικών για να αισθάνεται πιο άνετα στη νέα πατρίδα. Θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα μια έρευνα τέτοιου είδους για να φανεί σε ποιο βαθμό εκτάθηκε το φαινόμενο της αλλαγής επωνύμου στους πρόσφυγες. 

1 Μιχαήλ Μεημάρης 26 Μιχαήλ πατήρ Λυθρί Γεωργός ιδικόν του (οίκημα)
2 Ζαχαρένια Μεημάρη 18 σύζυγος Λυθρί 
3 Χρυσάνθη Μεημάρη 65 μήτηρ Λυθρί 

1 Κουντής Γεώργιος 45 Κωσταντ. πατήρ Λυθρί Γεωργός 
2 Κουντή Ειρήνη 30 σύζυγος Λυθρί 
3 Κουντής Δημήτριος 2 τέκνον Λυθρί 

Το Αστέρι (επίσημο: το Αστέριον) είναι πεδινό χωριό της Τοπικής Κοινότητος Χαμαλευρίου του Δήμου Ρεθύμνης. Απέχει 14 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο 

Η Μαγνησία βρίσκεται προς τον κόλπο του Αλμυρού σε απόσταση 11 χλμ. ανατολικά από την πόλη του Ρεθύμνου και νότια του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ). Το χωριό είναι κτισμένο στον Αδελιανό κάμπο 

Πίκρι ή Πίκρης Ρεθύμνου. Χωριό 20 χλμ, από το Ρέθυμνο κοντά στο Αρκάδι 

Στοιχεία αντλήθηκαν από το: ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ Προσφυγική Ομάς Μαρουλά: μια καταγραφή του 1923. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ 

 Lythrian refugees settled in Eastern Rethymnon 

In a register entitled "Refugees Group with the name Maroula" found in the town of Adele, Rethymnon Crete, are included all the families of refugees who settled in eastern Rethymno, as well as any assistance provided by the state. 

According to a newspaper of Rethymno at that time: On Monday, September 29, 1922, the Patris Overseas steamer sailed to our port, transporting 2800 refugees to our city. So on October 1, 1922, thousands of refugees coming in Rethymno demand their rehabilitation 

In 1923, on the initiative of the Greek state and the League of Nations (League of Nations), the RRC (Refugee Rehabilitation Committee) was founded, which had as its object the rehabilitation of these people, so that they could safely rebuild their lives. For this purpose, all Muslim properties in Greece, public land and monastic properties with expropriation as well as loans concluded by the Greek state abroad were used. In some places, committees were set up to better coordinate the actions of the Populations Exchange Offices in order to record the property situation of refugees in Asia Minor and to compensate them by granting similar property as much as possible
The profession of the refugees was seriously taken into account as well as their origin in order to settle more smoothly in the new place. These also applied in Rethymnon. As we move forward in 1924, the State throughout Greece begins to distribute land and houses to refugees, dividing them into bourgeois and peasants, forcing them in some way to state what they are and what they want to have on the basis of exchangeable property. It was preceded by the departure of the Turks of Rethymno based on the Treaty of Lausanne and now in 1924 the rehabilitation of the refugees can begin 

All these people recorded there were or declared to be farmers. The first shows that it really was, the second that they were forced to become farmers in order to be facilitated by the surplus of agricultural land and the faster restoration based by the Greek state and the RRC on these Turkish agricultural properties. So the majority of those registered are farmers, 

An additional element that emerges from this register is the situation of the families of these people in terms of composition. That is, others came with all their members without losses, while others came without their spouses or without parents or siblings. This is very important to certify the difficulty of women – without men to feed their children and to stand like men in their new homes, in the new homeland. The southeastern side of Rethymnon was settled by 1613 people from Asia Minor. Most came from Nea Fokea 

As it appears from this register, the houses in which they stayed were Turkish and few are mentioned as new. So they did not need major interventions in the beginning, at least because they were habitable. There may have been another similar settlement register that included Xiro Chorio, Kapediana, Agia Irini and other villages, where, as is well known, refugees settled, which was unfortunately lost (Note: so it is difficult to know whether Lytrians were settled in these villages) 

Families of Lithrian refugees per village 
 Asterio Settlement (2) Settlement of New Magnesia (3) Pikri Settlement (7 or 8?)
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)