Oι Ερυθρές ήταν πόλη των δυτικών παραλίων της Μικράς Ασίας στην χερσόνησο της Ερυθραίας. Σύμφωνα με τον Παυσανία χτίστηκε αρχικά από Κρήτες με αρχηγό τον Έρυθρο, γιο του Ραδάμανθυ ( που κατά την μυθολογία ήταν ήρωας της Κρήτης , ένας από τους γιούς του Δία και της Ευρώπης, αδελφός του Μίνωα και του Σαρπηδώνα ). Οι Κρήτες εκδιώχθηκαν στην συνέχεια από τους Ίωνες που μετανάστευσαν στην περιοχή τον 11ο αιώνα π.Χ. περίοδο του πρώτου Ελληνικού αποικισμού. Σύμφωνα με τον Στράβωνα αρχηγός των Ιώνων ήταν ο Κνώπος, νόθος γιος του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κόρδου. Ήταν μια από τις δώδεκα πόλεις της Ιωνίας που συμμετείχαν στο Κοινό των Ιώνων.
Πάνω στα ερείπια των Ερυθρών χτίστηκε το χωριό Λυθρί που το όνομά του είναι παραφθορά του αρχαίου. Ερυθραί Ερυθρί Ρυθρί Λυθρί. Οι τούρκοι σήμερα το αποκαλούν Ιλντιρί, παραφθορά του Λυθρί μιά και δεν υπάρχει στη γλώσσα τους το θ

Μετά τον 12ο αιώνα οι έλληνες της Μ. Ασίας άρχισαν να αραιώνουν λόγω των μαζικών εξισλαμισμών. Τον 18 ο – 19 ο αιώνα ενισχύθηκαν οι ελληνικοί πληθυσμοί με μεταναστεύσεις από τον ελλαδικό χώρο. Στην περιοχή του Λυθριού εγκαταστάθηκαν Κρητικοί, Χιώτες και άλλοι. Πολλά ονόματα Λυθριανών είναι Κρητικά και άλλα δείχνουν καταγωγή από την Εύβοια. Η προφορά τους θύμιζε τα Χιώτικα αλλά και ο μπάλος που ήταν ο κύριος χορός του χωριού δείχνει και νησιώτικες καταβολές .

Το 1914 έχουμε εγκατάσταση Μουσουλμάνων στα παράλια ανάμεσά τους και των Τουρκοκρητικών. Αυτοί οι πληθυσμοί υποκινούνταν από την Τουρκική κυβέρνηση κατά των ελλήνων. Η επικείμενη είσοδος της Τουρκίας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν πρόσχημα για να εκδιώξει τους Έλληνες τον Μάιο του 1914 με την καθοδήγηση των συμμάχων τους Γερμανών ώστε να εκκενωθεί η περιοχή απέναντι από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου για στρατιωτικούς λόγους. Άρχισε μια ανθελληνική εκστρατεία του τύπου, καταπίεση και εξαναγκασμός των Ελλήνων για δήθεν «εκούσια» μετανάστευση, λεηλασίες, δολοφονίες. Μετατοπίσεις πληθυσμών έγιναν και από τις ακτές στο εσωτερικό της Μ. Ασίας. Μια μορφή καταπίεσης ήταν τα Αμελέ ταμπουρού(τάγματα εργασίας) για άνδρες άνω των 45 ετών όπου πολλοί πέθαναν από πείνα, κακουχίες, αρρώστιες. Είχαμε κύμα φυγής προς την Ελλάδα(πρώτος διωγμός). Τότε ο παππούς Ιωάννης γιός του ιερέα του Λυθριού Κωσταντίνου Στριμπούλη εξαδέλφου του Ανδρέα Συγγρού και η γιαγιά Ουρανία με τα παιδιά τους κατέφυγαν στον Πειραιά στα Μανιάτικα. Στο διωγμό γεννήθηκε η μητέρα μου Αγγελική. Κάποιες αδελφές της γιαγιάς πήγαν τότε στην Κρήτη και αδέλφια του παππού στο Κιάτο Κορινθίας.

Τα 1919 γίνεται η απόβαση του Ελληνικού στρατού και επιστρέφουν οι εκτοπισμένοι. Η οικογένεια μας επιστρέφει στο Λυθρί που το βρίσκει ρημαγμένο(σπίτια χωρίς πόρτες και ταβάνια, κτήματα που είχαν ρημάξει) και ξεκινά τη ζωή από την αρχή. Οι Λυθριανοί στρατεύτηκαν και υπηρέτησαν μέχρι την κατάρρευση του μετώπου στον ελληνικό στρατό. Ανάμεσα τους και οι θείοι Αντώνης Στριμπούλης και Αντώνης Νικάκης. Το 1922 με την κατάρρευση του μετώπου η οικογένεια περνά απέναντι στην Χίο και μετά περιπέτειες καταλήγει στην επαρχία Σητείας. Φυγή με φόντο τις φλόγες του πολέμου την τραγωδία του ξεριζωμού και ένα μυθιστορηματικό φλογερό ειδύλλιο ανάμεσα στην μεγαλύτερη αδελφή της οικογένειας και ένα κρητικό βαθμοφόρο της ελληνικής χωροφυλακής. Άλλοι χάθηκαν άλλοι σκόρπισαν σαν τα πουλιά και κατέληξαν αλλού. Ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων του Λυθριού ήρθαν στην Αττική και δημιούργησαν μαζί με άλλους πρόσφυγες από την χερσόνησο της Ερυθραίας την Νέα Ερυθραία. Εδώ τα τελευταία χρόνια ξαναέχτισαν τον ναό της Αγίας Ματρώνας.

Αυτό το μπλόγκ είναι ένας φόρος τιμής στους Προγόνους που έζησαν στις Ερυθρές στη συνέχεια Λυθρί και τα κόκαλά τους είναι σκορπισμένα σε αυτήν την ιερή γη και στη μνήμη αυτών που έζησαν την τραγωδία του ξεριζωμού όπως η γλυκεία μου μάνα




Erythrai was built on the west side of the peninsula of Erythraea near the westernmost point of Asia Minor. According to Pausanias, the city was originally built by Cretans, led by Erythros son of Radamanthys (who according to mythology, was a hero of Crete, one of the sons of Zeus and Europa, brother of Minos and Sarpidon). In the years ahead in the 11th century BC, during the period of the first Greek colonization immigrated Ionians established here . According to Strabo leader of the Ionians was Knopos, illegitimate son of the legendary king of Athens Kordos

The city was one of the twelve cities of Ionia, who participated in the Common of Ionians
Upon the ruins of Erythrai was built the village of Lithri whose name is a corruption of the ancient

After the 12th century, the Greeks of Asia Minor began to thin due to massive islamization. In 18th - 19th century the Greek populations were strengthened with migrations from other parts of Greek peninsula and islands.

In 1914 were installed in the shores of Asia Minor muslims from Balkans. These people were motivated by the Turkish government against the Greeks. The imminent entry of Turkey in the First World War was a pretext to expel the Greeks in May 1914 under the guidance of the allies of Turks the Germans in order to evacuate the area near the eastern Aegean islands for military purposes. An anti-Greek campaign started in the turkish press, they increased the oppression and they forced the Greeks supposedly “voluntary” to migrate in a orgy of looting and murders. Shifts in population were from the coast to the interior of Asia Minor. One form of oppression was Amele Taburu (work orders) for men over 45 years where many died of hunger, suffering, sickness. It was in those “work orders” where hundred of thousand Greeks and 1,5 million Armenians were lost. We hade a wave of flight to Greece (first persecution). Then my grandfather and grandmother with their children fled to Piraeus . During the persecution was born my mother. Some sisters of grandmother then went to Crete and brothers of grandfather to Kiato Corinth.

In 1919 we have the landing of the Greek army for the liberation of Asia Minor and with it returned the displaced. Our family came back in Lithri finding it ravaged (houses without doors and ceilings, ravaged farms, looted churches) and starts their life again. Men of Lithri as of other parts of Asia Minor joined and served until the collapse of the front in the Greek army. Between them two uncles. In 1922 after many errors in Greek strategy and because of the betrayal of our former allies the Anglo-Franks who abandoned us when Kemal gave them what they wanted (Petrols in Mosule etc.) , the front was collapsed .

Avoiding the persecutions greek populations run to the near islands in order to be saved and from there ware landed on the main Greece. With them my family passed first through the island of Chios and finally ended after many adventures in Crete in the province of Sitia. An adventure having as a background the flames of war, the tragedy of uprooting and a fiery fictional romance between the older sister of the family and a Cretan rank of Greek gendarmerie. Others were lost others scattered like birds and led elsewhere. A large number of Lithrians were landed in Attica and established with other refugees from the peninsula of Erythraea, in an area near Athens giving to the new settlement the name New Erythrea. There resently they built the church of St. Matrona.

In Lithri called Ildiri after 1922 were established Balkanians ancestors of Christians convertors to Islam. The churches were demolished under an organized plan by turkish government to destroy the Greek presence, and now are remaining only some ruins.

This blog is a tribute to my Ancestors who lived in Erythrai- Lithri whose bones are now scattered in this holy land, and in memory of those who suffered the tragedy of uprooting as my sweet mother.



Ερυθρές –Λυθρί
Μετάφραση από το άρθρο: In Search of Roots: The Lost Hellenic Communities of Tsesme Province, της Κατερίνας Τσούνη στην εφημερίδα της ομογένειας της Αμερικής Greek News 19 Ιανουαρίου 2009 :
Ήταν γνωστό σαν Λυθρί στους βυζαντινούς χρόνους και ήταν ένα μικρό χωριό. Έχει βυζαντινά και ελληνικά ερείπια. Η ελληνική ιστορία του χωριού φαίνεται να έχει τελειώσει τον 13ο αιώνα, όταν η επισκοπή των Ερυθρών μεταφέρθηκε στον Τσεσμέ. Από τον 17ο αιώνα, το χωριό επανιδρύθηκε. Στα 1900, υπήρχαν 1535 άτομα. Το 1921, ένα χρόνο πριν από τη μικρασιατική καταστροφή, οι κάτοικοι του χωριού αριθμούσαν 1800 άτομα. Η εθνοτική σύνθεση ήταν Έλληνας Ερυθραίοι μετανάστες από τη Χίο και την Κρήτη. Ο ναός τους του Αγίου Χαραλάμπου είναι υψηλά σε ένα λόφο δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο των Ερυθρών. Η εκκλησία της Αγίας Ματρώνας του 17ου αιώνα είναι σε μια κοντινή κορυφή. Κατά τον Στεφανίδη «Λειτουργούσαν στην πόλη ένα σχολείο αρρένων των 60 μαθητών και ένα σχολείο θηλέων σαράντα μαθητών ». Η κοινότητα των εμπόρων του Λυθριού έστειλε τους καλύτερους μαθητές τους στο εξωτερικό για τις προηγμένες σπουδές στη Μασσαλία και στην Πράγα . Οι χωρικοί ήταν πλούσιοι και είχαν τα μέσα για να στείλουν τη νεολαία τους στο εξωτερικό για σπουδές.
Είχαν πολλά ξωκλήσια στα χωράφια, όπου καλλιεργούνται βαμβάκι, το σιτάρι και καπνό, λουλούδια, αμυγδαλιές και ελιές, αμπέλια είχαν επίσης κεραμικά και αλιευτικές επιχειρήσεις . Οι απόγονοί τους είναι στη Χίο, τις Οινούσσες και τη Νέα Ερυθραία Αττικής. Το σημείο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι οι νησιώτες του Αιγαίου είχαν μια συνεχή κίνηση κατοίκησης και εμπορίου με τη Μικρά Ασία. Έχτισαν εκεί παροικίες και έζησαν για λόγους εργασίας. Επέστρεψαν στα νησιά τους, όταν το έργο περατώνεται.
Οι θερινές εξοχικές κατοικίες των κατοίκων της Κάτω Παναγίας ήταν στις Ερυθρές, το σημερινό Ildir

Ένας σημαντικός χώρος στο αρχαιολογικό μουσείο της Σμύρνης είναι αφιερωμένος στην αρχαία πόλη Ερυθρές. Ευρήματα από πρόσφατες ανασκαφές περιλαμβάνουν κεραμική, μικρές προσφορές σε χαλκό και ελεφαντόδοντο από το 670 - 545 π.Χ. Τα αγάλματα από ελεφαντόδοντο είναι Κρητικού και Ροδιακού στυλ. Ένα γλυπτό κόρης βρέθηκε. Είναι ένα από τα πρώτα παραδείγματα ενός μεγάλου μαρμάρινου γλυπτού από τους αρχαίους χρόνους. Ο Παυσανίας είπε ότι οι Ερυθρές χτίστηκαν από Κρητικούς και κατοικήθηκαν από Λύκιους, Κάρες και Παμφύλιους. Η πόλη καταστράφηκε από τους Πέρσες, μετά τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. Διοικήθηκε από τον 9ο αιώνα π.Χ. από την Αθήνα. Γκράφιτι σε μια κούπα είναι από τον 6ο αιώνα π.Χ. και δείχνουν ότι οι προσφορές ανήκαν στο Ναό της Αθηνάς Πολιάδος . Οι μικρές μπρούντζινες φιγούρες λιονταριών είναι από το πρώτο μισό του 6ου αιώνα π.Χ.. Μοιάζουν με το μεγάλο άγαλμα του λιονταριού από το Bayindir που βρίσκεται στο Μουσείο της Σμύρνης. Τα μικρά ευρήματα είναι τα πρώτα Ιωνικά δείγματα τύπου λιονταριού, που χρησίμευσαν ως μοντέλα για τους Ετρούσκους καλλιτέχνες (πρώιμους Ιταλούς). Τα τεχνουργήματα είναι από μια τομή στην κορυφή της Ακρόπολης των Ερυθρών .

Ο Ηρόδοτος αναφέρει στην Ιστορία του, ότι "ο Ναός της Αθηνάς Πολιάδος στις Ερυθρές ήταν γνωστος στον αρχαίο κόσμο για τις περίφημες ιέρειες γνωστές σαν η Σίβυλλα." Σύμφωνα με την ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία, ήταν γυναίκες με την δωρεά των προφητικών δυνάμεων εκ μέρους του θεού Απόλλωνα. Η Ερυθραία Σίβυλλα ζωγραφίστηκε από τον Μιχαήλ Άγγελο από το 1508 - 12 σε μια τοιχογραφία από το παρεκκλήσι Καπέλα Σιξτίνα στο Βατικανό. Η πιο διάσημες Σίβυλλες ήταν αυτές των Ερυθρών και της Κύμης …….. κοντά στη Νάπολη της Ιταλίας. Η Ερυθραία Σίβυλλα πούλησε τα Σιβυλλικά βιβλία στον Ταρκίνιο τον τελευταίο βασιλιά της Ρώμης, τα οποία στεγάστηκαν στο ναό του Δία στο λόφο του Καπιτωλίου στην Ρώμη.

Erythrae –Lithri
From the article : “The lost Hellenic Communities of Tsesme province” by Catherine Tsounis in the Greek-American weekly newspaper Greek-News. January 19, 2009:

It was known as Lithri in Byzantine times and was a small village. It has Byzantine and Greek ruins. The Greek history of the village appeared finished in the 13th century, when the diocese of Erythrae was transferred to Tseme. From the 17th century, the village was reestablished. In the 1900ʼs, there were 1535 persons. In 1921, one year before the Asia Minor catastrophe, the villagers numbered 1800 persons. The ethnic composition was Greek Erythraean, immigrants from Chios and Crete. Their church of Saint Haralambos is high on a hill next to the archaeological site of Erythrae. The 17th century church of Agia Matrona is on a nearby peak. “A boyʼs school of 60 students and girlʼs school of forty students operated in the town,” said Stefanides. The merchant community of Lithri sent their best students overseas for advanced studies in Marseilles and Prague. The villagers were wealthy and had the means to send their youth overseas for study. They had many country chapels in the farm fields, where they cultivated cotton, wheat and tobacco, flowers, almond and olive trees, grape vineyards, ceramics and fishing industries. Their descendants are in Chios, Oinousses and Nea Erythrae in Attica. The point that must be stressed is that the Aegean islanders had a constant movement of habitation and trade with Asia Minor. They built colonies and lived there for work purposes. They returned to their islands when their work terminated.
In Erythrea were the summer home residences of people of the village Kato Panagia todays Tsiflik

A significant space is dedicated from the ancient city of Erythrae in the Izmir archaeological Museum. Findings from recent excavations include pottery, small offerings in bronze and ivory from 670-545 B.C. The ivory statues are of Cretan and Rhodian style. A Korean sculpture was found. It is one of the first examples of a large marble sculpture from Ancient times. Pausanias said Erythrae was built by Cretans and inhabited by Lycians, Carians and Pamphylians. The city was destroyed by the Persians after the mid 6th century B.C. It was ruled from 9th century B.C. by Athens. Graffiti on a bowl is from 6th century B.C. indicate the offerings belonged to the Temple of Athena Polis. The small lion figurines in bronze are from the first half of 6th century B.C. They resemble the large Lion statue from Bayindir that is in the Stoneworks Museum of Izmir. The small findings are the earliest Ionian examples of a lion type, that served as models for Etruscan artists (early Italians). The artifacts are from a trench on top of the Erythrae Acropolis.

Herodotus states in his History that “the Temple of Athena Polias at Erythrae was famous in the ancient world for their famous priestesses known as the Sibyl.” According to Greek and Roman mythology, they were women bestowed with prophetic powers by the God Apollo. The Erythaean Sibyl was painted by Michaelangelo from 1508-12 in a fresco from the Sistine chapel, Vatican. The famous Sibyls were the Erythraean and the Cumaean Sibyl who presided over the Apollonian oracle at Cumae, a Greek colony located near Naples, Italy. The Erythraean Sibyl sold the Sibylline books to Tarquin, the last King of Rome, that were housed in the Temple of Jupiter on Capitoline Hill in Rome.





Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2024

Το Λυθρί κατά την περίοδο των Τουρκικών εμιράτων και την Οθωμανική περίοδο. Lythri during the period of Turkish emirates and Ottoman Period

Το Ελληνικό χωριό Λυθρί στα χρόνια της τουρκοκρατίας αναφερόταν αρχικά σαν Iλντιρέν και μετέπειτα σαν Ιλντίρ όνομα που του ξαναδόθηκε μετά τον ξεριζωμό των Ελλήνων το 22. Όμως όπως αναφέρει η αρθρογράφος: Δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι κατά την περίοδο των Εμιράτων και της Τουρκοκρατίας, οι κάτοικοι του χωριού είναι Έλληνες εδώ και αιώνες. Προφανώς λοιπόν όλους τους αιώνες το όνομα θα ήταν Ριτρί-Ρυθρί- Λυθρί, παραφθορά του Ερυθραί-Ερυθρί. Του ιδίου παραφθορά πρέπει να είναι και τα τουρκικά Ιλντιρέν-Ιλντιρί

Παρόλο που οι Ερυθρές και τα περίχωρα είναι γνωστό ότι ήταν υπό τον έλεγχο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στις αρχές του 13ου αιώνα, η περιοχή της Σμύρνης κυριαρχήθηκε από τον Σάσα Μπέη για ένα σύντομο χρονικό διάστημα και μετά αρχίζει η περίοδος των εμιράτων για αυτήν την περιοχή όταν ο Αϊντίνογλου Μεχμέτ Μπέης Aydınoğlu Mehmet Bey κατέκτησε αυτά τα μέρη. Δεδομένου ότι δεν μπορούν να βρεθούν συγκεκριμένα στοιχεία για την ιστορία των Ερυθρών  σε αυτήν την περίοδο, αυτά προέρχονται από την ιστορία του Τσεσμέ που μετατράπηκε σε σημαντικό κέντρο της οθωμανικής περιόδου. Ο Ουμούρ Μπέης Umur Bey, γιος του Αϊντίνογλου Μεχμέτ Μπέη, πέρασε στη Χίο που απέχει 30 χιλιόμετρα από τις Ερυθρές για να την καταλάβει και ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Καντακουζηνός του έδωσε την κυριαρχία του νησιού και αυτό δείχνει ότι και οι Ερυθρές είναι επίσης υπό τον έλεγχο του.

Μετά τον Ουμούρ μπέη, ο Χιζίρ μπέης  Hızır Bey και ο Ισά μπέης  İsa Bey ανέλαβαν τον έλεγχο του Εμιράτου των  Αϊδινίδων Aydınoğulları. Αν και ο Γιλντρίμ Βαγιαζήτ  Yıldırım Bayezid κατέλαβε την περιοχή, οι Αίδινίδες  ανέλαβαν τον έλεγχο μετά τον πόλεμο του Tαμερλάνου στην Άγκυρα, αλλά η περιοχή καταλήφθηκε ξανά από τους Οθωμανούς όταν ο Τζιουνεΐτ Μπέης Cüneyt Bey (ο γαμπρός του Ουμούρ μπέη ΙΙ) εκτελέστηκε στην εποχή του Μουράτ του Β. Στην εποχή του Τσελεμπή Μεχμέτ, ο Μπορλουκτζέ Μουσταφά Börklüce Mustafa ξεσηκώθηκε ενάντια στους εκβιαστικούς φόρους και τις αδικίες που ενώθηκε με τους χριστιανούς στην περιοχή το 1415-1416, η εξέγερση έληξε όταν εκτελέστηκε ο Μπορλουκτζέ και η Δυτική Ανατολία κυριαρχήθηκε πλήρως στην εποχή του Μουράτ του Β  όταν ανέβηκε στον θρόνο για δεύτερη φορά μετά τον Τσελεμπή Μεχμέτ.   

Δεν είναι δυνατόν να φθάσουμε σε συγκεκριμένα στοιχεία για τις Ερυθρές μεταξύ 13ου και 15ου αιώνα, εκτός από τις ιστορίες των γύρω οικισμών. Στην εποχή του Φατίχ (Πορθητή) Σουλτάν Μεχμέτ, το όνομα του Ιλντερέν İlderen συναντάται για έναν κήπο μαστιχόδεντρων  σε ένα διάταγμα που χρονολογείται το 1467, τα μαστιχόδεντρα είναι ενδημικά του νησιού  της Χίου, αλλά δεν υπάρχει τέτοιο μέρος στη Χίο που να ονομάζεται Ιλντιρέν και σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση αυτής της εποχής η περιοχή ανήκει στο Αϊδίνι, το (τουρκικό) όνομα του Ιλντιρέν  μπορεί να υποδηλώνει το Λυθρί (μετέπειτα) Ildır  στο Αϊδίνι ή μπορεί να είναι ένα προηγούμενο όνομα του Ildır στη διαδικασία μετατροπής του ονόματος.

Στο πρώτο μισό του 15ου αιώνα, το όνομα Ildır βρίσκεται στις πηγές, με κύρια πηγή για αυτήν την εποχή και αυτή την περιοχή να είναι το Kitab-ı Bahriye (Βιβλίο Πλοήγησης) του Πιρί Ρέις  Piri Reis (ναυτικού και νάυαρχου) με λεπτομερείς πληροφορίες και πολύ ακριβείς χάρτες για την εποχή της. Υπάρχουν δύο εκδοχές του Kitab-ı Bahriye, η πρώτη εκδόθηκε το 1521 και η δεύτερη το 1526. Ο Πίρι Ρέις αναφέρει τα «νησιά Koyun, (Οινούσσες) το νησί Kara και τον κόλπο Ildırı» στο βιβλίο του και δίνει τους λεπτομερείς χάρτες για τις ακτές της θάλασσας στη Χίο. και το Ildır σε δύο κλίμακες

Ο δεύτερος χάρτης δείχνει το Ildır και τα γύρω του, ο ποταμός που αναφέρεται ως Aλέων ή Αλέος σε  αρχαία κείμενα σημειώνεται ως Ma-i Ildırı που σημαίνει νερό Ildırı. Το Karye-i Ildırı γράφεται αργότερα και σημαίνει χωριό Ildır όπως είναι γνωστό σήμερα. Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά τον δεύτερο χάρτη, μπορεί να ανακαλυφθεί ότι ο Πίρι Ρέις σχεδίασε ένα περίγραμμα με υπολείμματα στο εσωτερικό που μπορεί να δείχνει την ακρόπολη με ερείπια και σπίτια πάνω και γύρω από αυτήν. Υπάρχει μια άλλη πηγή που αναφέρεται στο χωριό Ildır που χρονολογείται κοντά μετά τον χάρτη του Πίρι Ρέις  ένα έγγραφο που αναφέρει τον αριθμό των τιμαρίων (γεωργική γη που κατείχε η αυτοκρατορία αλλά δόθηκε στα μέλη του οθωμανικού στρατού) και φόρους, το χωριό Ildır αναφέρεται ως οικισμός με 60 κατοικίες.

Συγκρίνοντας το ποσό των φόρων που ελήφθησαν, το Ildır θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένας πλούσιος οικισμός για εκείνη την περίοδο, το έγγραφο χρονολογείται στο 1530. Στην εποχή του Σουλεϊμάν Α' (Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς) ο κόλπος του Τσεσμέ απέκτησε μεγαλύτερη σημασία από τη Σμύρνη ως πύλη προς το  ξένο εμπόριο αφού στη Χίο συγκεντρώνονται Γενοβέζοι έμποροι. Το 1575, ο πληθυσμός του Ildır τεκμηριώνεται ως 135 και ο συνολικός φόρος καταγράφεται σε 24750 akça (άσπρα, νόμισμα της εποχής).

Δεδομένου ότι πολλά έγγραφα στα αρχεία χάθηκαν εντελώς στη Μεγάλη Πυρκαγιά της Σμύρνης το 1922, υπάρχει ένα κενό μεταξύ του 16ου και του 18ου αιώνα έως ότου αρχίσουν να επισκέπτονται την τοποθεσία δυτικοί ερευνητές και ταξιδιώτες. Οι Ερυθρές έγιναν μάρτυρες αρχαιολογικών ερευνών από τις αρχές του 18ου αιώνα. Ο πρώτος περιηγητής που αναφέρει το όνομα των Ερυθρών είναι ο Τουρνεφόρ Tournefort, αλλά αναφέρει ότι η πόλη Τσεσμέ που επισκέφτηκε στις αρχές του 18ου αιώνα μπορεί να είναι οι Ερυθρές. Ο Τσάντλερ Chandler μπορεί να περιγραφεί ως ο πρώτος ταξιδιώτης που επιβεβαιώνει ότι η αρχαία πόλη των Ερυθρών βρίσκεται στο χωριό Λυθρί Ildır, αλλά ο Πίρι Ρέις κατέγραψε επίσης τα ερείπια στον χάρτη του Ildır. Ο Chandler δηλώνει ότι δεν υπάρχει κανένα ίχνος κατοικιών ή σημερινού οικισμού γύρω από τα ερείπια της αρχαίας πόλης, επομένως έπρεπε να φύγει αφού δεν ένιωθε ασφαλής.

Ένας άλλος περιπετειώδης ταξιδιώτης που επισκέφτηκε τη Μικρά Ασία στις αρχές του 19ου αιώνα είναι ο Ληκ Leake, δεν επισκέφτηκε την τοποθεσία όπως και ο Τουρνεφόρ, ωστόσο δίνει σωστές αναφορές στην τοποθεσία των Ερυθρών, αναφέρει ότι «Τα λείψανα των Ερυθρών βρίσκονται αρκετά σε στα βόρεια του Tshishme (Çeşme), σε ένα λιμάνι προφυλαγμένο από τα νησιά, που αρχαία ονομαζόταν Ίπποι. Η αφήγηση του Hamilton.Χάμιλτον για την επίσκεψή του στις Ερυθρές θα μπορούσε να είναι πιο αξιόπιστη λαμβάνοντας υπόψη ότι έμεινε στο χωριό για μια εβδομάδα μετά την άφιξή του στις 6 ιανουαρίου 1836, και  αναφέρει ότι ο οικισμός ονομάζεται από τους κατοίκους Ρυθρί και το σύγχρονο αυτό χωριό βρίσκεται μαζί με τα αρχαιολογικά κατάλοιπα. Αν και ο Texier επισκέφτηκε επίσης τον τόπο, προτιμά να μεταφράζει και να επαναλαμβάνει την αφήγηση του Hamilton.

Ξεκινώντας από τα μέσα του 19ου αιώνα, οι έρευνες για τις Ερυθρές αυξάνονται από ερευνητές όπως οι Le Bas-Waddington, Buresch, Boechk, Curtius. Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, οι Lamprechts και Gabler ερεύνησαν λεπτομερώς την ιστορία της τοποθεσίας, αναφέρουν την τοποθεσία ως Λυθρί Λυτρί Ρυτρί  Lythri, Litri ή Ritri.

Στη συνέχεια, ο Βέμπερ επισκέφτηκε την τοποθεσία το καλοκαίρι του 1900. Λόγω των διοικητικών κανονισμών και των διαιρέσεων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, είναι ευκολότερο να προσεγγίσουμε συστηματικά δεδομένα από τα τέλη του 19ου αιώνα. Σε ένα ετήσιο (salname στα τουρκικά) του 1895-1896, το χωριό Ildır τεκμηριώνεται ως χωριό Yeldiri στον δήμο Çeşme (kaza στα τουρκικά), στην περιοχή İzmir (σαντζάκ στα τουρκικά), στην επαρχία Aydın (βιλαέτι στα τουρκικά).

Ο διοικητικός ορισμός του χωριού παρέμεινε ο ίδιος μέχρι τον Πόλεμο

Δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι κατά την περίοδο των Εμιράτων και της Τουρκοκρατίας, οι κάτοικοι του χωριού είναι Έλληνες εδώ και αιώνες.

Υπάρχουν πολλά οικοδομήματα από τα οποία λείψανα ή υπάρχουν οι δομές που έχουν απομείνει από αυτήν την περίοδο.  Ο παραδοσιακός κτιριακός ιστός καταστράφηκε στη περίοδο της Τουρκικής δημοκρατίας μετά την ανταλλαγή πληθυσμών

The Greek village of Lythri during the years of Turkish rule was initially referred  as Ildiren and later as Ildir, a name that was given again after the uprooting of the Greeks in 22. But as the columnist mentions: It should not be overlooked that during the period of the Emirates and the Turkish rule, the inhabitants of of the village have been Greeks for centuries.  So obviously throughout the centuries the name would have been Ritri-Rythri-Lythri. A corruption of Erythrae-Erythri. The Turkish Ildiren-Ildiri must be a corruption of the same name

Even though Erythrai and surrounding is known to be under the control of Byzantine Empire at the beginning of 13th century, İzmir region was dominated by Sasa Bey for a short period then principalities period begins for this region when Aydınoğlu Mehmet Bey conquered these places. Since there can not be found specific data about the history of Erythrai/ Ildır in this period, it is derived from history of Çeşme which turned into an important center in Ottoman period.  Umur Bey, the son of Aydınoğlu Mehmet Bey, cruised to Chios (Sakız island) to conquere which is 30 km away from Erythrai and Byzantine emperor Kantakuzenos gave the domination of the island to him and that indicates that Erythrai is also under the control of Umur Bey.

After Umur Bey, Hızır Bey and İsa Bey orderly took the control of Aydınoğulları Principality.  Although Yıldırım Bayezid captured the region, Aydınoğulları took the control back after Ankara War of Timurlenk but the region was taken again by the Ottoman when Cüneyt Bey (the son-in-law of Umur Bey II) was executed in the age of Murat II. In the age of Çelebi Mehmet, Börklüce Mustafa rised against extortionate taxes and injustices uniting with Christians in the region in 1415-1416, the revolt was ended when Börklüce Mustafa was executed and West Anatolia was completely dominated in the age of Murat II when he ascended to the throne for the second time after Çelebi Mehmet. 

It is not possible to reach specific data about Erythrai between the 13th and 15th century except for the stories of surrounding settlements. In the age of Fatih Sultan Mehmet, the name of İlderen is encountered for a gumwood garden in an edict dated to 1467, gumwoods are endemic for Chios island but there is no such place in Chios called İlderen and according to administrative division of that age this region is belonged to Aydın, the name of Ilderen might indicate Ildır in Aydın or might be a former name to Ildır in the transformation process of the name.

In the first half of the 15th century, Ildır name is found in the sources, primary source for this age and this region is Kitab-ı Bahriye (Book of Navigation) by Piri Reis with detailed information and very accurate maps for its time. There are two versions of Kitab-ı Bahriye, the first one was published in 1521 and the second one in 1526. Piri Reis mentions “Koyun islands, Kara island and Ildırı gulf” in his book and gives the detailed maps about sea shores in Chios and Ildır in two scales

The second map  shows Ildır and surrounding, the river mentioned as Aleon or Aleos in ancient texts is remarked as Ma-i Ildırı meaning Ildırı water. Karye-i Ildırı is written later on and it means Ildır village as it is known at present. Looking more carefully to the second map, it can be discovered that Piri Reis drew a border with remains inside that can indicate to the acropolis with remains and houses on and around it. There is another source referring to Ildır village dated close after Piri Reis’s map, a document giving the number of tımars (agricultural land possessed by the empire but given to the members of Ottoman military) and taxes, Ildır village is referred as a settlement with 60 dwellings.

Comparing the amount of the taxes taken, Ildır might be described as a wealthy settlement for that period, the document is dated to 1530. In the age of Suleiman I (Suleiman the Magnificent) Çeşme gulf gained importance more than Smyrna as a portal to foreign trade since Genovese merchants are gathered in Chios.                                                                                                                                         

In 1575, the population of Ildır is documented as 135 and the total tax is recorded as 24750 akça (currency of the time).

Since many documents in the archives were totally lost in the Great Fire of Smyrna in 1922, there is a gap between the 16th and 18th century until western researchers and travelers start to visit the site. Erythrai witnessed archaeological survey since the beginning of the 18th century. The first traveler who mentiones the name of Erythrai is Tournefort but he states that Çeşme town that he visited at the beginning of the 18th century might be Erythrai.                                                                                         

Chandler might be described as the first traveler who confirms that Erythrai ancient city is in Ildır village but Piri Reis also documented the remains in his Ildır map. Chandler states that there is no trace of dwellings or a present settlement around the remains of ancient city therefore he had to leave since he did not feel safe.

Another adventurous traveler who visited Asia Minor at the beginning of the 19th century is Leake, he did not visit the site like Tournefort as well however he gives correct references to the location of Erythrai, he states that “The remains of Erythrae are found considerably to the northward of Tshishme (Çeşme), in a port sheltered by the islands, anciently called Hippi.”Hamilton’s narration of his visit to Erythrai might be more reliable by taking into consideration that he stayed in the village for a week after his arrival on January 6, 1836, he states that the settlement is called Rithri by the inhabitants and this modern village is located along with the archaeological remains.

Although Texier visited the site, too, he prefers to translate and repeat Hamilton’s narration. Beginning from the middle of the 19th century, researches about Erythrai increase by reserchers like Le Bas-Waddington, Buresch, Boechk, Curtius. In the second half of the 19th century, Lamprechts and Gabler investigated the history of the site in detail, they mention the site as Lythri, Litri or Ritri.

Afterwards, Weber visited the site in the summer of 1900. Due to the administrative regulations and divisions in Ottoman Empire, it is easier to reach systematic data beginning from the end of the 19th century. In an annual (salname in Turkish) of 1895-1896, Ildır village is documented as Yeldiri village in Çeşme township (kaza in Turkish), İzmir district (sancak in Turkish), Aydın province (vilayet in Turkish).

The administrative definition of the village remained same until The War It shouldn’t be overlooked that during the Period of Principalities and Ottoman, the inhabitants of the village are Greek for centuries. There are many edifices of which remains or the structures exist left from this period. Traditional building fabric was destroyed in Republican period after the population exchange

Data: DISCUSSIONS ON INTEGRATION OF RURAL AND ARCHAEOLOGICAL LANDSCAPES IN ILDIR/ ERYTHRAI BY SÜREYYA TOPALOĞLU

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)