Το πρόγραμμα «αρχαιολογικοί χώροι της Τουρκίας» δημιουργήθηκε για να οικοδομήσει
μια χρονολογική απογραφή των ευρημάτων για την πολιτιστική κληρονομιά της Τουρκίας – σημαντική συνιστώσα των θέσεων της παγκόσμιας κληρονομιάς – και να μοιραστεί αυτές τις πληροφορίες με τη διεθνή κοινότητα.
Ο κεντρικός στόχος του έργου TAY Türkiye Arkeolojik Yerleşmeleri Projesi είναι να τεκμηριώσει πλήρως όλους τους αρχαιολογικούς οικισμούς στην Τουρκία (όπως τύμβους, μνημεία, νεκροταφεία κλπ.).
Ερυθραί
Τοποθεσία: Βρίσκονται στο χωριό Ildiri (Ιλντιρί στο παλιό Λυθρί) της επαρχίας Alaçati Αλατσάτων, 20 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της επαρχίας Çesme Τσεσμέ στη Σμύρνη
Γεωγραφία και Περιβάλλον: Ιδρύθηκε σε μια ακτή όπου μέρος της φέρει το όνομα Λεόποδον μέσα σε ένα κόλπο που οριοθετείται από το ακρωτήριο Κορύνη Coryne στα βορειοδυτικά (Teke/ Çolak), το ακρωτήρι Μεσάτη στα νοτιοανατολικά. Βρίσκεται μπροστά σε τέσσερα μικρά νησιά, που ονομάζονται Ίπποι κατά την αρχαιότητα, γνωστά σήμερα ως Karaada (Μαυρονήσι), Tavsan Island (Λαγονήσι), Yassiada (επίπεδο νησί) και Orak Island (Δρεπανονήσι ).
Ιστορία:
Έρευνα και Ανασκαφή: Οι Ερυθρές ήταν αντικείμενο αρχαιολογικών τοπογραφικών ερευνών και μελετών που ξεκίνησαν στις αρχές του 18ου αιώνα. Ο Chandler (Τσάντλερ) ανακάλυψε τον αρχαίο οικισμό στις αρχές του 19ου αιώνα, ακολουθούμενος από επιστήμονες και εξερευνητές όπως οι Hamilton, Texier, Waddington, Buresch, Boechk, Weber και JM Cook, οι οποίοι διεξήγαγαν έρευνες και μελέτες στον αρχαίο οικισμό. Ο διευθυντής του Μουσείου της Σμύρνης, Hakki Gültekin πριν από το 1965, και στη συνέχεια οι Gültekin και Akurgal (Εκρέμ Ακουργκάλ) ήταν οι επιστήμονες που πραγματοποίησαν ανασκαφές στην πόλη (Bayburtluoğlu 1975: 19-22). Η πρώτη καμπάνια στις Ερυθρές απραγματοποιήθηκε το 1964 υπό την καθοδήγηση του Ε. Akurgal και οι ανασκαφές διήρκεσαν μέχρι το 1975 με διαλείμματα, στη συνέχεια επαναλήφθηκαν το 1977 και πάλι υπό την καθοδήγηση του Akurgal και διήρκεσαν μέχρι το 1983 χωρίς διακοπή. Βυθομετρήσεις πραγματοποιήθηκαν το 1988 υπό την διεύθυνση του Ömer Özyigit. Οι έρευνες που ξεκίνησε από τoν Coşkun Özgünel από το Πανεπιστήμιο της Άγκυρας το 2003 διήρκεσαν τρία χρόνια. Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν το 2006 με την άδεια του Υπουργείου Πολιτισμού. Αυτές οι ανασκαφές διεξάγονται από την Aϊσε Γκιούλ Ακαλίν AG Akalin ( [Akalin 2008: 299].
Στρωματογραφία:
Μικρά ευρήματα:
Αρχιτεκτονική: Οι ανασκαφές του 1979 απέφεραν ένα σημαντικό τμήμα των βόρειων και δυτικών τοίχων του βάθρου του Ναού της Αθηνάς. Τα βόρεια και δυτικά βάθρα του ναού κατασκευάστηκαν στο σύνολό του κατά τον 8ο αιώνα π.Χ., ενώ ο ανατολικός τοίχος βάθρου κατασκευάστηκε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. Δεν βρέθηκαν ίχνη του βάθρου του νότιου τοίχου Οι στρωματογραφικές μελέτες που έγιναν στο ναό έδειξαν ότι ο ναός καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά το 545 π.Χ., και στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε και ενισχύθηκε γύρω στο 530 π.Χ. Η δυτική πλευρά του ναού διευρύνθηκε και περιβάλλεται από ένα τοίχωμα του τεμένους κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου (Akurgal 1981: 31). Τείχη βρέθηκαν στην τάφρο 1 σε βάθος 50 εκατοστών κάτω από το έδαφος ως αποτέλεσμα της καμπάνιας του 1988. Σύμφωνα με αυτήν, εντοπίστηκε ένα βυζαντινό τείχος σε ύψος 0,33 μ. και ρωμαϊκό τείχος σε ύψος 0,14 μ. και επίπεδο Κλασικής Περιόδου σε ύψος 0,05 μ. Το ρωμαϊκό τείχος ανακαλύφθηκε σε βάθος 30-35 εκ. στις τάφρους 2, 3 και 4 ενώ το τοίχωμα της Κλασικής Περιόδου ανακαλύφθηκε σε βάθος 75 εκ.. Το ρωμαϊκό τείχος αποκαλύφθηκε σε βάθος 60 εκατοστών στις τάφρους 7 και 9, ενώ τα εκτεταμένα θραύσματα της Ύστερης Κλασικής – πρώιμης Ελληνιστικής περιόδου συναντήθηκαν σε βάθος 130 εκατοστών. Οι τάφροι 5 και 6 απέδωσαν ραύσματα της Ρωμαϊκής περιόδου σε βάθος 60 εκατοστών και βρέθηκε περαιτέρω εκτεταμένη αγγειοπλαστική κλασσικής περιόδου στο επίπεδο της θάλασσας. Το τείχος της Κλασικής Περιόδου βρέθηκε135 cm κάτω και σε ύψος 0,45 μ. στην τάφρο 11, και στο βαθύτερο σημείο της ιδίας τάφρου σε ύψος 0,3 μ. βρέθηκαν θραύσματα σαρκοφάγων από τον 6ο αιώνα π.Χ. Ένας τοίχος ανακαλύφθηκε σε ύψος 2 μ. στην τάφρο 12, που πιθανώς ανήκε στο πρώτο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. (Özyigit 1990: 127-130).
Κατά τη διάρκεια των μελετών του 2011, στην τάφρο με αριθμό CT11-011, το τμήμα στο οποίο ο τοίχος με κονίαμα λάσπης σχηματίζει γωνία προς βορρά έχει καταστραφεί. Θεωρείται ότι αυτό το 2 μ. ψηλό τοίχωμα ανήκει στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (ΠΕΧ).Ένας μεγάλος αριθμός από θραύσματα της ΠΕΧ συλλέχθηκαν μπροστά από τον τοίχο
Κεραμική: Οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν το 1988 αποκάλυψαν τοίχους κτιρίων από την κλασική περίοδο μαζί με κεραμική της ίδιας περιόδου. Επίσης, κατά τη διάρκεια των ίδιων ανασκαφών βρέθηκε θραύσμα σαρκοφάγου του 6ου αιώνα π.Χ., διακοσμημένο με ιωνικό κυμάτιον στην τάφρο 11 (Özyigit 1990: 127-130).
Γλυπτική/ανάγλυφα: Πολλά πήλινα αγαλματίδια ανακαλύφθηκαν κατά τις ανασκαφές που έγιναν από το 1965. Τα περισσότερα από αυτά φέρουν απεικονίσεις ανθρώπων και ζώων, που χρονολογούνται από την Αρχαϊκή περίοδο. Τα ανθρώπινα αγαλματίδια χωρίζονται σε: όρθια ή καθήμενα κεραμικά γυναικεία ειδώλια με και χωρίς πόλο [Bayburtluoglu 1997: 3].
Επίσης βρέθηκαν δείγματα που απεικονίζουν μυθολογικές μορφές και ζώα. Εκτός από τα αγαλματίδια όπως οι πάπιες και οι κύκνοι που παρατηρούνται συνήθως σε κάθε θέση βρέθηκε επίσης ένα αγαλματίδιο αλόγου υπο-γεωμετρικής περιόδου [Bayburtluoglu 1997: 8].
Τα υπόλοιπα δείγματα εκτός από το αγαλματίδιο του αλόγου ανήκουν στην Αρχαϊκή Περίοδο, τα οποία περιλαμβάνουν απεικόνιση αιγών, αγριόχοιρου, προβατοειδών και λιονταριών [Bayburtluoglu1997: 8-9].
Υπάρχουν επίσης 3 ρυτά με τη μορφή σειρήνων, τα οποία δεν ήταν τόσο καλά διατηρημένα [Bayburtluoglu 1997: 9-10]. Μεταξύ άλλων κεραμικών που βρέθηκαν στις Ερυθρές είναι σαρκοφάγοι με ανάγλυφες διακοσμήσεις, οι οποίες διαφέρουν από εκείνες των Κλαζομενών [Bayburtluoglu 1997: 24-27]. Κατά τη διάρκεια των μελετών του 2011, βρέθηκαν θραύσματα αγγείων που χρονολογούνται στη Γεωμετρική Περίοδο, εντός της σειράς τοίχων της τάφρου CT11-008, στην περιοχή μεταξύ του τοίχου D2 και D3. Θραύσματα γεωμετρικής περιόδου, θραύσματα με ανατολίζουσες φιγούρες και κεραμικά από τη Χίο βρέθηκαν μαζί στην περιοχή μεταξύ των τοίχων D3 και D5. Στα βαθύτερα επίπεδα, παρατηρήθηκαν και θραύσματα της ΠΕΧ. Τα θραύσματα αγγείων που ανήκουν στην ΠΕΧ και τη Γεωμετρική Περίοδο, καθώς και μερικά λαμπερά λουστραρισμένα αττικά κεραμικά ανακτήθηκαν μέσα στο πηλό που γέμιζε την τάφρο T11-011.
Νομίσματα: Τα πρώτα νομίσματα της πόλης ήταν τα νομίσματα από ήλεκτρο χωρίς επιγραφές και ανήκαν στον 7ο αιώνα π.Χ. και νωρίτερα. Ένα νόμισμα χτυπημένο στα φοινικικά πρότυπα φέρει ένα αστρόμορφο άνθος στην εμπρόσθια όψη και ένα σταυρό ή ένα ακανόνιστο κομμένο τετράπλευρο στο πίσω μέρος. Τα ίδια νομίσματα κόπηκαν στα πρότυπα αυτών της Μιλήτου χρησιμοποιώντας το ασήμι. Μια απεικόνιση του Ηρακλή φαίνεται στα νομίσματα του 5ου και 4ου π.Χ. αιώνα [Bayburtluoğlu 1975: 23-25].
Ερμηνεία και χρονολόγηση: Τόσο κατά τη διάρκεια της καμπάνιας του 1979 όσο και σε αυτές που ακολούθησαν, ο Ναός της Αθηνάς αντιπροσώπευε το παλαιότερο κτίριο της πόλης (το 8ο και το δεύτερο μισό του 7ου αιώνα π.Χ.). Τα θραύσματα των σαρκοφάγων από τερακότα που βρέθηκαν ανήκουν στον 6ο αιώνα π.Χ. Επιπλέον, φαίνεται ότι η πόλη είχε κατοικηθεί από την Κλασική Περίοδο μέχρι τη Βυζαντινή περίοδο.
Excavations at Erythrae
Erythrae at database of Archaeological Settlements of turkey project
The (Archaeological Settlements of Τurkey project) was set up to build a chronological inventory of findings for the cultural heritage of Turkey - an important component of World Heritage sites - and to share this information with the international community.
TAY project's central aim is to thoroughly document all archaeological settlements within Turkey (such as mounds, monuments, tumuli, cemeteries, etc.).
TAY Projesi, Türkiye Arkeolojik Yerleşmeleri Projesi is an a archeological database. The archaeological settlements of Turkey.
Erythrai
Location: It is situated in the Ildiri Village of the Alaçati Subdistrict, 20 km northeast of the Çesme District in Izmir [Sevin 2001a:255].
Geography and Environment: It was founded on a shore where part of the coast bore the name of Leopodon (lion's foot) within a gulf delimited by Cape Coryne to the northwest (Teke/Çolak), Cape Mesate (Top) to the southeast. It is situated facing four small islands, called Hippi during the ancient period, currently known as Karaada, Tavsan Island, Yassiada and Orak Island [Sevin 2001a:90].
History: Research and Excavation: Erythrai was subject to archaeological surveys and investigations starting in early 18th century. Chandler discovered the ancient settlement in early 19th century, followed by scientists and explorers such as Hamilton, Texier, Waddington, Buresch, Boechk, Weber and J.M. Cook who conducted surveys and studies in the ancient settlement. The director of the Izmir Museum, H. Gültekin before 1965, and then Gültekin and Akurgal were the scientists who conducted excavations in the city [Bayburtluoğlu 1975:19-22]. The first campaign at Erythrai took place in 1964 under the direction of E. Akurgal and excavations lasted until 1975 at intervals, then resumed in 1977 again under the direction of Akurgal and lasted until 1983 without interruption. Soundings were conducted in 1988 under the direction of Ö. Özyigit. The surveys initiated by Coşkun Özgünel from Ankara University in 2003 lasted three years. The excavations were resumed in 2006 by the authorization of the Ministry of Culture. These excavations are conducted by A.G. Akalin [Akalin 2008:299].
Stratigraphy: Small Finds:
Architecture: Τhe 1979 excavations yielded an important portion of the northern and western podium walls of the Athena Temple. The northern and western podium walls of the temple were constructed as a whole during the 8th century BC while the easten podium wall was constructed during the 6th century BC. No traces of the southern podium wall were found. The stratigraphical studies carried out in the temple showed that the temple was almost entirely destroyed in 545 BC, and then rebuilt and reinforced around 530 BC. The western side of the temple was enlarged and enclosed by a temenos wall during this period [Akurgal 1981:31]. Walls were encountered in trench 1 at 50 cm depth under the ground as a result of the 1988 campaign. According to this, a Byzantine wall was identified at an altitude of 0.33 m, and a Roman wall at an altitude of 0.14 m and a Classical Period level at at altitude of 0.05 m. The Roman wall was unearthed at 30-35 cm depth in trenches 2, 3 and 4 while the Classical Period wall was unearthed at 75 cm depth. The Roman Wall was unearthed at 60 cm depth in trenches 7 and 9 while intense Late Classical - Early Hellenistic Period sherds were encountered at 130 cm depth. The trenches 5 and 6 yielded Roman Period sherds at 60 cm depth, and further extensive Classical Period pottery were found at sea level. The Classical Period wall was found 135 cm below at and altitude of 0.45 m in trench 11, and fragments of terra cotta sarcophagi from the 6th century BC were found at the deepest point of the same trench at an altitude of 0.3 m. A wall was unearthed at and altitude of 2 m in trench 12, presumably belonging to the first half of the 5th century BC [Özyigit 1990:127-130]. During the 2011 studies, in the trench numbered CT11-011, the section where the wall with loam mortar angles towards the north has been damaged. It is thought that this 2 m high wall belong to EBA. A great number of EBA sherds were collected in front of the wall.
Pottery: The excavations conducted in 1988 revealed building walls from the Classical Period along with pottery of the same period. Also, fragment of a 6th century BC sarcophagus decorated with Ionian Kymation in trench 11 was found during the same excavations [Özyigit 1990:127-130].
Coin:The first coins of the city were the electron coins without inscriptions and they belonged to the 7th century BC and earlier. A coin struck on the Phoenician standards bears a star shaped flower on the obverse, and a cross or an irregular quadratum incisum on the reverse. Same type of coins were struck in Milesian standards using silver. A depiction of Heracles is seen on the 5th and 4th BC coins [Bayburtluoğlu 1975:23-25].
Interpretation and Dating: Both during the 1979 campaign and the following campaigns, the Athena Temple represented the earliest building of the city (the 8th-second half of the 7th century BC). The fragments of terracotta sarcophagi unearthed belong to the 6th century BC. Furthermore, it seems that the city had been inhabited from the Classical Period until the Byzantine Period.
Ekrem Akurgal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου